Geen Parijs zonder Montmartre!

We besloten om tijdens onze Roland Garros trip ook twee dagen uit te trekken om de stad Parijs zelf te bezoeken.

Montmartre stond als eerste op het programma, voor mij toch één van de mooiste buurten in Parijs. De prachtige witte kleur van de Sacre Coeur stak fel af tegen de staalblauwe lucht. Omdat het zo warm was, had mijn dochter een short en t-shirt met korte mouwen aangedaan (dus bedekte schouders). Vanwege de short werd haar (en uiteraard veel andere mensen die dag) de toegang tot de kerk geweigerd. Mensen die een trui rond hun middel bonden, mochten wel binnen. Maar omdat het meer dan 30° was, hadden wij geen sjaal, trui of vestje bij.  Caroline geeft echter niet zo snel op… Onder haar t-shirt droeg ze een topje met spaghettibandjes. Ze besloot dat naar beneden te trekken en het zo als rokje te laten fungeren. Een Parijse vrouw die het tafereel gade sloeg, stak haar duim op en wenste ons succes! Tegen de zin van mevrouw zuurpruim werden we toch binnen gelaten. Na het bezoek aan de basiliek, zetten we ons op de trappen en luisterden er naar de muzikant die prachtige muziek speelde, voornamelijk klassieke Franse chansons en het wondermooie Halleluja van Leonard Cohen.

Daarna besloten we op zoek te gaan naar de Moulin Rouge. Deze is gelegen aan de Boulevard de Clichy, een drukke laan vol pin-upwinkels, geen echt leuke buurt. Het was er erg druk, alle mensen wilden immers een foto nemen van het befaamde cabaret dat in 1889 werd opgericht..

Op Place Dalida zagen we het standbeeld van de beroemde zangeres die heel lang in Montmartre heeft gewoond en er ook is gestorven. De Frans-Egyptische Dalida (1933-1987) werd gezien als één van de belangrijkste Franse zangeressen van de 20^e eeuw. Haar privéleven was veel minder rooskleurig en in 1987 maakte ze een einde aan haar leven.

We zetten onze weg verder naar Avenue Junot, een mooie, maar ook dure straat in Montmartre. Op het einde kwamen we aan Villa Leandre. Dit is geen villa, maar een klein doodlopend straatje. In verschillende reisgidsen had ik gelezen dat dit één van de mooiste steegjes van Parijs was met villa’s in Engelse stijl. Het is een oase van rust in de drukke stad.
Op de hoek van Avenue Junot en Villa Leandre bevindt zich Marcel, een café in New Yorkse style dat heel populair is. Ik had er graag iets gegeten, maar ook al waren we er vrij vroeg, alles was volzet. Wil je er iets eten, dien je op voorhand je tafeltje te reserveren.
Villa Leandre is een mooi straatje, maar eerlijk gezegd vond ik het de omweg niet waard omdat we bij Marcel geen plaatsje hadden kunnen bemachtigen.

Deze keer hebben we in Montmartre weer een aantal leuke en nieuwe plaatsen (her)ontdekt! Later toon ik jullie wat we nog in Parijs bezochten.