Australian Open 2018

Nadat we vorig jaar naar Roland Garros geweest zijn, ben ik weer helemaal into tennis (niet actief uiteraard 😊). Vroeger volgde ik het tennis op de voet, maar sedert een aantal jaren kon het me niet echt meer boeien (misschien door een gebrek aan goede Belgische spelers)…

Op de Australian Open heeft Elise Mertens een geweldige prestatie neergezet. Nadat ze “down under” reeds voor de tweede maal Hobart op haar naam schreef, geraakte ze op het eerste Grand Slam toernooi van het jaar verrassend ver. Het deed me weer dromen van de tijd waarin Clijsters en Henin mee het vrouwentennis domineerden. Toen stond ik vaak samen met mijn dochters ’s nachts op om de matchen live te volgen. Zo ook nu weer vanaf de kwartfinales. Elise sneuvelde uiteindelijk in de halve finale. Van andere Belgen hadden we meer verwacht; niemand van hen overleefde de tweede ronde, zelfs David Goffin niet (ATP 7).

In de finale supporterden we dan uiteindelijk voor Simona Halep die het spijtig genoeg niet haalde van Caroline Wozniacki. Geen van beiden had ooit al een Grand Slam gewonnen. We hebben Simona in Parijs leren kennen; aangezien we toen niet meer zo goed bekend waren met alle speelsters van het WTA-circuit en ze op de Kids’ Day een geweldige indruk op ons maakte, werd zij al snel de favoriete speelster van mijn dochter Caroline. Simona speelde op de Australian Open in merkloze kledij omdat de onderhandelingen met haar kledingsponsor nog niet afgerond zijn. Ik heb het nooit geweten dat de nummer 1 van de wereld zonder kledingsponsor zit… Ze heeft in China een aantal van haar rode merkloze outfits op maat laten maken. Ondertussen heeft zij als runner up haar eerste plaats moeten afstaan aan Wozniacki.

Simona Halep op Roland Garros (foto door Caroline)

De herenfinale hebben we spijtig genoeg niet kunnen volgen omdat we op weekend waren in Zeeland. ’s Avonds in het nieuws zagen we dat Federer zijn 20e Grand Slam titel op zak had. Wat waren we daar blij om, niemand deed hem dat ooit voor. Fantastisch!

Wat kan ik terug genieten van een heerlijke tennismatch! Ondertussen heb ik opnieuw heel wat spelers/speelsters leren kennen en het is uiteraard altijd prettiger om een match te bekijken van iemand die je kent en graag ziet spelen. Sinds ik vorig jaar de tennismicrobe terug te pakken kreeg, droom ik er heel stilletjes van om ooit eens naar Australië te gaan en daar een wedstrijd mee te pikken…

Advertentie

Heerlijk Italiaans in Nice: Sentimi

Tijdens onze trip naar Nice had mijn dochter via Tripadvisor een restaurantje  gespot dat we zeker wilden uitproberen. Sentimi kreeg in Gault&Millau 11/20.

Met de tram gingen we naar Place Garibaldi, een mooi plein waar we eigenlijk nog niet zo vaak geweest waren. Het Italiaans restaurant had een erg groot, zonnig en gezellig terras. Pas stipt om 12 uur ging Sentimi open en tegen 12.15 uur kwamen de eerste mensen aan. Om 12.30 uur zat het ruime terras bijna helemaal vol.

Een charmante en grappige Frans-Italiaanse ober ontving ons erg vriendelijk. Het brood kwam op tafel in een papieren zakje. Wat me opviel was dat er weinig toeristen zaten, maar vooral veel locals. Ze opteerden bijna allemaal voor de dagschotel of de lunch van de dag. Dat vond ik een goed teken en daarom ging ik ook voor de dagschotel: zalm met boontjes en aardappelpuree (14.90€). Eenvoudig maar heerlijk! Zelfs de dochter die absoluut geen fan is van puree, vond deze heerlijk (dankzij de royale hoeveelheid olijfolie 😊). De canelloni met spinazie en ricotta (14.50€) was ook lekker. We hadden ook elk een glaasje witte wijn (3.90€) besteld en een karaf water gevraagd (gratis). Voor ons waren de porties wel iets te ruim.

Dit is een adresje waarnaar we zeker zullen terugkeren: heerlijke keuken, supergezellige setting en charmant personeel dat wel gespeeld boos was als je je bordje niet leeg at 😀

Niaouli: topproduct bij winterkwaaltjes

De griep is in het land en ook verkoudheden en andere ongemakken steken veelvuldig de kop op! Daarom vond ik het tijd voor nog een blogje rond aromatherapie.
“Melaleuca quinquenervia ct cinéole” of “niaouli” is dé etherische olie bij uitstek om winterkwaaltjes te behandelen. Vroeger werd ze ook wel “goménol” genoemd. Niaouli is heel effectief en daarenboven wordt ze ook erg goed verdragen. De therapeutische waarde bedraagt ++++ .

De Niaouliboom kan tot 15 meter hoog worden en je vindt hem in Madagascar en Australië. Het is een zeer sterke boom die andere bomen verdringt. Daar waar hij voorkomt, tref je geen malaria aan.
Voor 1 liter etherische olie heeft men 80 kilogram bladeren nodig – etherische olie is dus een zeer krachtig middel. Vandaar dat etherische olie gedoseerd wordt in aantal druppels. Het is niet omdat het een plantaardig product is, dat je een aantal druppels meer kan gebruiken zodat je een beter resultaat zou bereiken (dat is helemaal not done en kan zelfs gevaarlijk zijn!).

Niaouli is een topolie voor luchtweginfecties. Ze heeft een zeer sterke antivirale werking, maar is ook antibacterieel, slijmoplossend en slijmuitdrijvend. De olie kan ingezet worden bij griep, verkoudheden, sinusitis (en verstopte neuzen), keelontsteking (en keelpijn) en koortsblaasjes.

Je kan de olie onverdund aanbrengen, je kan ze vernevelen (waarover later meer) of je kan ze innemen. Dit laatste kan alleen maar met olie geschikt voor inwendig gebruik en onder begeleiding van een aromatherapeut. Inwendig gebruik is het meest effectief, maar niets om op je eentje te gaan proberen.

Dit zijn enkele mogelijkheden waaruit je kan kiezen hoe niaouli te gebruiken:
– luchtweginfecties: 4 druppels smeren op je borstkas (3 maal daags)
– keelpijn: keel insmeren met 2 druppels niaouli (3 maal daags)
– verstopte neus: 1 à 2 druppels op je handpalm, met je handen een kommetje maken, over je neus zetten (sluit de ogen zodat de geur je ogen niet irriteert) en enkele malen diep inademen
– koortsblaasjes: aanstippen van het moment dat je ze voelt opkomen tot ze verdwenen zijn
– algemene bestrijding virus: 3 druppels onder één voetzool (3 maal daags)

In Frankrijk wordt niaouli ook ingezet bij bestraling tijdens een kankerbehandeling. Dit is ter bescherming van de huid, de olie is immers radioprotectief.

Zoals alle etherische oliën mag je ook niaouli niet gebruiken tijdens de eerste drie maanden van de zwangerschap.

Gebruik jij aromatherapie of grijp je eerder naar de klassieke geneesmiddelen?

Voor spaghetti moet je bij Bavet zijn!

Iedere brasserie heeft wel spaghetti op de kaart staan, maar bij Bavet kan je hem volledig naar jouw wensen samenstellen.

De Belgische spaghettiketen bestempelt zich als een “fast casual spaghetti chain” waar mensen lekkere spaghetti kunnen eten voor een correcte prijs. Bavet bestaat ondertussen ongeveer twee jaar en heeft al zes vestigingen. De zaak in de Nationalestraat in Antwerpen is sinds 1 april open.

Het interieur is hip en industrieel. Wij werden ontvangen door een erg vriendelijk (Nederlands 🙂 ) meisje dat het concept duidelijk uitlegde. Bavet serveert enkel spaghetti, maar wel naar jouw wensen en daarom moet je een aantal keuzes maken:

1. Formaat
   heb je weinig honger, dan kies je voor de “mouse” portie, een beetje groter is de “dog” en voor de grote honger is er het “horse” formaat!
2. Pastasoort
   witte of volkoren spaghetti
3. Saus
   naast de standaard Bavet saus is er ook een pikantere versie, eentje met verschillende kazen, een vegetarische versie, eentje met kip en de OMG they killed Kenny
4. Kaas
   je hebt de keuze tussen Emmentaler of Parmezaan
5. Topping
   rucola, meatballs, bacon,…

Beiden kozen we voor de kleinste portie en de gewone spaghetti. We opteerden voor twee verschillende sauzen: een “Bavet special” (de pikantere versie) en uiteraard vanwege de leuke naam “OMG they killed Kenny”, een romige tomatensaus met tijm en champignons. Mijn dochter was al een keertje bij Bavet geweest en had me gezegd dat de Parmezaan voor mij een beetje te rijkelijk over de pasta zou gestrooid zijn. Daarom vroeg ik om de helft kaas en ik kreeg hem in een potje apart! We kregen ook de vraag of we een bavet (slabbetje) wilden zodat we zonder zorgen van onze pasta konden genieten. Natuurlijk hoorde dat erbij!

Ondertussen zijn we er nog een tweede keer geweest en proefden ook de standaard saus, die eveneens erg lekker was. Het was een ander meisje dat bediende en dat was heel wat minder: de ruccola werd vergeten, er werd niet gevraagd of we een “bavetje” wilden en ze stond er, in tegenstelling tot haar Nederlandse collega, blijkbaar niet met volle goesting.

De pasta was heerlijk, de bediening de eerste keer supervriendelijk en de prijs meer dan correct. Ik betaalde 26 euro voor twee kleine spaghetti’s (9.50€) met extra rucola (0.50€), een watertje (2.20€) en een glas rode wijn (3.80€).

Bavet is een leuke plek om snel, lekker en betaalbaar te eten. Een echte aanrader!

VERKIEZING MISS BELGIE 2018

De verkiezing van Miss België werd voor het eerst georganiseerd in 1929 door de jonge journalist Jean-Jacques Fortis als promotiestunt voor “Le Soir”. Vanwege het succes werd het een jaarlijkse gewoonte.
In 1969 kwam Cécile Müller aan het roer van de verkiezing van ’s lands mooiste. Cécile wilde vechten tegen het idee dat mooie vrouwen dom zouden zijn. In haar tijd beleefde de Miss België verkiezing haar hoogdagen. Het was toen een groots event dat werd uitgezonden op VTM en RTL. Zo maakten we kennis met Goedele Liekens (1986), Lynn Wesenbeek (1987), Ilse De Meulemeester (1994), Veronique De Kock (1995), Dina Tersago (2001), … Gedurende 35 jaar leidde Müller met ijzeren hand en werd ze zelfs “le Colonel” genoemd.
In 2005 nam Darline Devos de fakkel over. Zij was apotheker van opleiding en volgde specialisaties in dermatologie en cosmetica. Haar droom was immers meewerken aan de schoonheid van de vrouw. Bovendien had ze gedurende negen jaar ervaring opgedaan als voorzitster van de verkiezing “Miss Waregem Koerse”.

Zaterdagavond keek ik dus naar de verkiezing van Miss België 2018. Wat me opviel was dat er nog heel wat lege plaatsen waren in het Plopsa Theater in De Panne. Na even googelen bleek dat een zitje 150 euro kostte. Ik vrees dat dat een te hoge prijs is temeer omdat de verkiezing de laatste jaren veel van haar glans is verloren. Miss België wordt nog steeds rechtstreeks uitgezonden op televisie, maar verhuisde van VTM naar het kleinere FOX. Ook de laureaten van Miss België belandden meer en meer in de anonimiteit. Enkel Annelien Coorevits (2007) is een echt bekend gezicht geworden nadat Devos aan het roer kwam te staan.
Veronique De Kock en haar Waalse collega verzorgden de presentatie. De kandidates droegen tijdens de show o.a. tutu’s van The Tutu Shop en outfits van Caroline Biss. Vroeger was er een bikinidéfilé en daar kwam veel kritiek op, wegens “vrouwonvriendelijk” en “vleeskeuring”. Het gaat echter wel om de verkiezing van het mooiste meisje van het land, met liefst ook nog wat brains, en daarom vond ik dat een bikinioptreden wel thuishoorde in zo een wedstrijd. Dit jaar was het tot mijn verbazing vervangen door een lingeriedéfilé en hier zou ik de kritiek best kunnen begrijpen.

Miss België 2018 werd Angeline Flor Pua, een Antwerpse met Filipijnse roots. De 22-jarige die een opleiding volgt voor piloot kreeg bij de bank een lening van 100.000 euro om haar studie te financieren. Ze wil jongeren duidelijk maken dat je ontzettend veel kan bereiken als je maar doorzet. Angeline was zeker niet mijn favoriete, maar wat ze in de media over zich heen krijgt vanwege haar roots vind ik ongepast

Hoe Darline Devos ook haar best doet, de gloriejaren van Miss België lijken duidelijk voorbij.
Als styliste heb ik me een ook een aantal keren geërgerd, maar daar zal ik hier niet verder over uitweiden.

Boekreview: Altijd een Parisienne – Waar je ook bent

Het boek zat in de goodiebag bij Feeling Forward. Het had een leuke titel, dus ik was benieuwd…
“Altijd een Parisienne…” werd geschreven door vier vriendinnen die hun eigen grappige kijk op het leven en de liefde met ons willen delen.
Het boek ziet er mooi uit en leest als een magazine. Het bestaat uit allemaal korte stukjes die je in willekeurige volgorde kan lezen. Zo ontdek je wat jou tot de ultieme Parisienne maakt…
Karl Lagerfeld zei ooit: “you don’t have to be French to be a Parisian” en in dit boek worden Josephine Baker, Romy Schneider, Jane Birkin,… als voorbeelden gegeven.

Een greep uit het boek:
Een Parisienne is een snob met een tikketje zelfspot, een beetje melancholisch en egoïstisch.
Haar natuurlijke schoonheid is het resultaat van hard werken: haar nonchalance is immers zorgvuldig gecreëerd. De huid moet er natuurlijk uitzien, dus geen fond de teint, maar eventueel wel concealer en/of BB-cream. Ze draagt vaak zwart en haar signature item is tijdloos en zonder opvallend logo. Haar handen en voeten zijn steeds verzorgd: schone en korte nagels die soms gelakt zijn, maar zeker niet altijd. Ze draagt weinig juwelen want haar moto is “eenvoud siert”!
Bij een etentje zijn maximaal zes personen aanwezig. De tafel wordt mooi gedekt en zij ziet er prachtig uit. Een voorgerecht serveert ze niet, maar ze heeft wel twee hoofdgerechten volledig onder de knie: ééntje dat snel en gemakkelijk is en ééntje dat moeilijker is om mensen te imponeren.

Op een grappige manier kom je dus te weten hoe je de ultieme Parisienne wordt:
“doe geen zichtbare moeite, houd het simpel en neem het leven niet te serieus!”
Het is een boek dat erg vlot leest, maar ik had er meer van verwacht.

Een coltrui heerlijk in de winter…

De coltrui of turtleneck is een basisstuk dat thuishoort in bijna elke kast, wat je stijltype ook mag zijn… Het is al een aantal jaren erg trendy en ik vind het heerlijk om ze in deze koude wintermaanden weer uit de kast te halen.

Geschiedenis
De coltrui werd oorspronkelijk enkel door mannen gedragen.
In de middeleeuwen droegen ridders ze om hun hals te beschermen tegen het schuren van het harnas of de maliënkolder.
In de jaren ‘20 werd de formele stropdas vervangen door een dunne coltrui.
In de jaren ’30 en ’40 werd de trui eerst opgepikt door feministen, maar daarna werd ze ook door andere vrouwen gedragen.
In de jaren ’50 zie je stijliconen zoals Audrey Hepburn met een turtleneck en in de jaren ’60 droeg Twiggy een grofgebreide variante.
Op het einde van de jaren ’80 zien we grote coltruien opduiken en in de jaren ’90 verschijnen de korte en strakke coltruitjes.
Rond de eeuwwisseling verdwijnt de trui een aantal jaren, maar in 2015 zien we hem terug.

Opletten bij het kopen van een coltrui
Vermits het een trui is met een kraag die bijna tot aan je gelaat komt, is het ontzettend belangrijk om de juiste kleur te kopen. Oppassen dus met zwart… weinig mensen staan daar immers mee…. De juiste kleur aan je gelaat doet je er fris en goed uitzien, de foute kleur maakt je ouder en grauwer…
Daarnaast zal een coltrui de aandacht naar je hals trekken en deze een beetje korter en dikker laten lijken. Dus indien je een korte of dikke hals hebt, is een coltrui niet echt een goed idee. Ook als je een onderkin hebt, kan je deze truien beter vermijden.
Een coltrui zal ook je bovenlichaam langer laten lijken. Daarom draag je het dus beter met een hogere taillebroek of -rok. Met een heupbroek/-rok zullen je lichaamsverhoudingen misschien niet meer kloppen. Ook als je korte benen hebt, moet je oppassen voor de verhoudingen.
Borsten zullen extra geaccentueerd worden en daarom is een goede BH onontbeerlijk. Een kleine boezem lijkt er groter mee, bij een zware boezem opteer je beter voor een decolleté dan voor een coltrui.

Stylingtips
Vermijd, zoals reeds eerder gezegd, een coltrui met een heupbroek/rok, en opteer liever voor een hoge taillebroek/rok.
Onder een jurkje is een turtleneck erg leuk.
De tijd van color-blocking is voorbij, monochroom is “in”: broek, coltrui en vest of cardigan in verschillende tinten van dezelfde kleur ogen erg trendy.

 

 

Wafels eten bij Desiré de Lille

Eén van de bekendste tearooms in Antwerpen is zonder twijfel Desiré De Lille, gelegen in de Schrijnwerkersstraat (Wilde Zee).

Desiré Smidts leerde het vak bij patissier Lacquemant in het Franse Lille. In 1903 richtte hij vervolgens zijn eigen zaak “Desiré De Lille” op. Daar ontwikkelde Désiré de lacquemant – een platte wafel met stroop ertussen – die hij naar zijn voormalige werkgever noemde.
Desiré De Lille bleef tot eind 2016 in handen van de familie tot kleinzoon Marc Stoffels op 75-jarige leeftijd de zaak verkocht. De recepten zouden doorgegeven zijn aan de nieuwe eigenaar.

Op een zaterdagnamiddag gingen we langs voor een lekkere Brusselse wafel. De zaak zat stampvol. Mensen kwamen buiten omdat ze geen plaats vonden. Wij geven echter niet zo snel op en vonden vooraan een tafeltje voor twee.
Het was er erg chaotisch en door de drukte was ook de bediening niet erg vriendelijk. Een personeelslid dat zélf tegen een klant aanliep, vloekte duidelijk hoorbaar. De klant in kwestie wist duidelijk niet wat hem overkwam…

We bestelden beiden een wafel met slagroom en een thee. Onze wafels waren er wonder boven wonder erg snel, zelfs nog vóór onze thee, maar die werd niet veel later ook gebracht. De wafel was erg lekker en het viel me op dat ze van binnen erg geel was. Jammer genoeg was ze niet zo warm als ze zou moeten zijn. De slagroom vond ik heerlijk (geen room uit een spuitbus zoals soms weleens gebeurt).  Bij de thee kregen we ook nog een klein zelfgebakken wafeltje.

Toen ik wenste te betalen, was het minder druk en was het personeel een pak vriendelijker. Ik betaalde 16 euro. De wafels waren erg lekker, maar de setting is er niet zo mijn ding. Bij Desiré De Lille zal je mij dan ook niet vaak aantreffen.