Nadat ik eerder al de kleuren voor de herfst en de winter op een rijtje zette, komen nu de trends aan de beurt.
We zien dus steeds meer:
Mijn moeder ging met haar vriendinnen (een groepje dames van rond de 90 (!)) al vaak eten bij Mai Thai. Door hoe zij er telkens weer over vertelde, koesterde ik hoge verwachtingen…
Mai Thai is een Thais restaurant gelegen op de Suikerrui in Antwerpen. Het is niet erg groot en was moderner dan ik had verwacht. Op de middag ligt het terras in de schaduw. De tafeltjes staan vrij dicht bij elkaar, maar toch vind ik het een charmant terras.
Een vriendelijke jongeman bracht ons de kaart waarop de pittigheid van de gerechten, zoals in veel Oosterse zaken, met pepertjes wordt aangeduid. Omdat we geen grote eters zijn, besloten we een voorgerechtje te sharen en elk een hoofdgerecht te bestellen. De kleine loempia’s waren op en daarom werden krokante rolletjes met scampi (goong hom phaa, 11 euro) voorgesteld. Ze werden mooi gepresenteerd en waren vergezeld van een pittig sausje.
Als hoofdgerecht ging ik voor kai phad king, gewokte kip met gember en exotische groentjes (15 euro) vergezeld van witte rijst. De groentjes waren in mijn ogen niet echt exotisch: maïs, paprika, wortel groene selder en champignons. Het was zeker niet slecht, maar ook niet ‘wow’.
Mijn moeder bestelde kai phad krapraw of gewokte kip met verse chilipeper, basilicum en groenten (15 euro). Het is een gerecht met drie pepertjes en de jongeman was verbaasd dat een dame van die leeftijd zo’n pittig gerecht bestelde. Hij stelde voor om aan de keuken door te geven het niet té pittig te maken. Het gerecht werd in een mooi potje opgediend en mijn moeder vond het lekker!
We dronken elk een glaasje rode huiswijn (4.5 euro). Het was een Franse Belle Epine, een lekkere wijn gemaakt van merlot en syrah druiven. Daarna bestelde ik nog een koffie (2.5 euro).
Misschien lagen mijn verwachtingen wat te hoog, maar ik had er meer van verwacht. Zowel het interieur van de zaak als het terras vond ik erg mooi en eigentijds. Mijn eten was zeker niet slecht, maar het kwam mij een beetje “Chinees-achtig” over. De bediening was erg vlot en na het afrekenen werd er gevraagd of we nog iets wilden drinken.
Zoals iedere herfst wil ik ook deze keer de kleuren die Pantone voor dit seizoen verwacht even op een rijtje zetten.
Eerste rij
Herfstachtig dieprood, een erg mooie kleur voor donkere types, prachtig te combineren met helder rood
Klaproosrood, ook in de zomer was het al een trendkleur (tomatenrood), oogt stoer, een pittige kleur waar je blij van wordt
Helder fris blauw, een opgewekt alternatief voor zwart
Kruidig currygeel, een echte najaarskleur
Tweede rij
Olijfgroen dat wat naar bruin neigt, een neutrale kleur waarmee het makkelijk combineren is, een echte herfstkleur die een relaxte sfeer uitstraalt
Aardse warme oranjekleur van vallende bladeren in de herfst, een erg vrolijke kleur voor het najaar
Kleur van 2018, dieppaarse trendy najaarstint, een typische winterkleur
Zacht lila, heel mooi voor lichte koele types, ook in het voorjaar al populair, een romantische chique kleur
Derde rij:
Engels of oudroze, een subtiele en neutrale tint waarmee mooi gecombineerd kan worden
Opvallend gele kleur voor de winter, een rustig geel
Genoemd naar een tropische vogel met mooie blauwgroene veren, neigt naar petrol, een elegante rijke kleur
Opvallend magentaroze, vrolijke, een beetje dramatische kleur
Je kan deze trendkleuren mixen en matchen of je kan er de neutrale kleuren mee opfleuren.
Een andere manier is om ze te gebruiken voor details.
Het is erg fijn dat er dit seizoen voor ieder type wel een aantal kleurtjes tussen zitten.
Welke tinten we vooral in de winkels zullen zien hangen, zal de komende weken duidelijk worden.
Op onze trip naar Genève vond ik dat we iets in verband met uurwerken moesten gezien hebben. Zwitserland is immers het land van de horlogerie! Sinds 2001 is er in Genève het museum van Philippe Patek, dat naar het schijnt de grootste (meer dan 2000) en kostbaarste horlogeverzameling ter wereld heeft! Philippe Patek is één van de vier grote en tevens misschien wel het meest gerenommeerde bedrijf binnen de horlogewereld. Het is bovendien het laatste onafhankelijke familiebedrijf dat uurwerken maakt in Genève.
De inkomprijs bedroeg 10 CHF, maar met onze Geneva Pass konden we gratis binnen. Ik had me op voorhand geïnformeerd over geleide bezoeken. Ze waren mogelijk op zaterdagnamiddag en zouden een kleine twee uur duren. Dat vond ik nu net een beetje te lang en daarom besloten we op eigen houtje het museum te bezoeken.
Op het gelijkvloers begonnen we met een film over de geschiedenis van het bedrijf. Op 1 mei 1839 sloegen twee Poolse immigranten Antoni Patek (zakenman) en François Czapek (horlogemaker) de handen in elkaar. In 1844 ontmoette Patek de Fransman Jean-Adrien Philippe die het eerste horloge maakte zonder opwindsleutel. Een jaar later verlaat Czapek het bedrijf en in 1851 komt Philippe er officieel bij. In 1932 kochten de twee broers Stern het bedrijf en nu staat de vierde generatie van die familie aan het roer!
Daarna kan je op drie verdiepingen de historische collectie zien (16e tot 19e eeuw) en de collecties van Patek, naast nog een stukje van de geschiedenis van het bedrijf.
In het museum was het niet toegelaten om foto’s te maken. Het bezoek viel ons eigenlijk tegen. Eerst vreesden we dat we toch beter een geleid bezoek hadden genomen, maar toen we de gids bezig hoorden, beseften we dat dat zeker niet het geval was. We waren niet genoeg in uurwerken geïnteresseerd voor zo een uitgebreid bezoek.
Erg interessant vond ik het dus eigenlijk niet, eerder een beetje saai… Wat ik wel bijgeleerd heb, is dat de oprichter van het horlogemerk niet Philippe Patek noemde, maar dat het ging om twee mannen: mijnheer Philippe en mijnheer Patek!
Zoals ik hier reeds vertelde, had ik soms last van een jeukende hoofdhuid en wat haarverlies. Daarom stelde ik me de vraag of dit zou kunnen komen door de ingrediënten in mijn gebruikelijke shampoo. Bij Holland & Barrett vond ik het Amerikaanse merk Petal Fresh Organics.
Dit is afkomstig uit het zuiden van Californië en werd opgericht door mensen die op zoek waren naar een meer natuurlijke en gezondere levensstijl. Bij Petal Fresh Organics geloven ze dat wat je op je lichaam smeert, even belangrijk is als wat je eet. Als je de ingrediëntenlijst bekijkt, merk je dat die erg duidelijk is opgesteld. Bij de Latijnse naam staat uitgelegd wat de oorsprong van het ingrediënt is.
Buiten shampoo en conditioner hebben ze ook nog andere verzorgingsproducten, maar die zijn – volgens mij – zowel in België als in Nederland niet te verkrijgen .
Er zijn verschillende lijnen van de haarverzorging; ik probeerde de shampoo uit de tea tree lijn en de conditioner uit de lavendel lijn.
Wat belooft het?
Scalp treatment shampoo met tea tree olie
Anti-frizz conditioner met lavendel
Nadat ik beide producten een tijdje gebruikt had, had ik geen last meer van een jeukende hoofdhuid en ook veel minder haarverlies. De shampoo vind ik erg goed, de conditioner kon mij niet echt bekoren. Van een conditioner verwacht ik dat hij mijn haar gemakkelijk ontwart en dat doet hij niet zo goed.
De producten zijn ook goed geprijsd: 475 ml voor 6.99 euro. Daarnaast zijn ze ook 36 maanden houdbaar, wat erg lang is voor natuurlijke producten.
De shampoo ga ik zeker nog kopen,
van de conditioner was ik niet echt tevreden.
Op een warme zondagmiddag gingen we lunchen bij Chez Fred in de Kloosterstraat. Dit is een bekend adresje in Antwerpen, maar ik was er nog nooit geweest. We mochten zelf een tafeltje uitkiezen op het gezellige en eigentijdse terras. Gelukkig lag het terras op de middag in de schaduw en informeerde de vriendelijke dame ons dat we op de laatste rij van het terras al snel in de zon zouden zitten. Dat was voor ons geen optie😊 Ik vond het wel spijtig dat het allemaal krukjes waren zonder rugleuning (buiten de achterste rij, dat was een bank).
Nadat we de kaart hadden gekregen, werd het donkerbruine brood (samen met de boter) in een bruin papieren zakje op tafel gelegd. Het bestelde glaasje rosé werd aan tafel ingeschonken, wat ik een absoluut pluspunt vind.
We bestelden beide een steak tartaar met sla en frietjes. Je had de keuze tussen “à la minute” (19.50 euro) en “aller-retour” (20.50 euro). In de meeste restaurants in België heb je die keuze niet en wij gingen voor de “à la minute”. Op de meeste plaatsen is een steak tartaar al bereid, maar hier was hij puur en diende je hem nog zelf aan te maken met het eitje, de worcestersaus, de tabasco, de uitjes en de augurkjes. Ik ben een grote fan van steak tartaar en ik moet zeggen dat hij hier erg lekker was. Er waren uiteraard frietjes met mayonaise bij en een klein slaatje. Na nog een Illy-koffie keerden we tevreden huiswaarts.
Mijn conclusie voor Chez Fred:
lekker eten, aangenaam zitten en erg vriendelijk personeel,
een aanrader!
Momenteel is er heel wat te doen over ingrediënten in cosmetica. Ook in shampoo zitten allerlei bestanddelen die niet echt gezond zijn voor je haren en je hoofdhuid: sulfaten, siliconen, parabenen,… Veel mensen hebben tegenwoordig last van roos, een jeukende hoofdhuid, haaruitval, vet haar, …
Als reactie hierop hoor je steeds meer van “no poo”. Het betekent je haren wassen zonder synthetische reiniger – lees: shampoo. De aanhangers van “no poo” wassen hun haar enkel met water, sommigen vervangen shampoo door bakpoeder, eieren, azijn, roggemeel, bier of zelfs appelmoes.
Indien je een gewone shampoo gebruikt, spreekt men van “full poo”. Sulfaten doen hier dienst als reiniger en meestal zitten er ook nog conserveermiddelen (parabenen), siliconen en parfum in. Deze soort shampoos reinigen goed en schuimen ook erg goed – wat een aangenaam gevoel geeft. Ze zijn wel vrij agressief en kunnen de hoofdhuid en het haar beschadigen.
Een tussenoplossing is “low poo”. Dit soort shampoos bevatten wel reinigers, maar niet in de vorm van sulfaten. Verder bevatten ze ook geen siliconen, parabenen, alcohol of parfum. Vaak zijn het producten van een “groen” of “natuurlijk” merk die je huid en haar heel wat minder beschadigen.
Al een tijdje merkte ik dat mijn hoofdhuid soms een beetje geïrriteerd was en jeukte. Ik stelde me de vraag of dit zou komen door de ingrediënten in mijn shampoo… Vermits overstappen van “full poo” op “no poo” niet echt aan mij besteed is, leek “low poo” me wel een goede oplossing. Mijn vriendin Diana – die ook veel met gezondheid bezig is – was op zoek naar shampoo en conditioner van het merk Petal Fresh. Zij had gelezen dat deze geen agressieve ingrediënten zouden bevatten. We kochten het beiden bij Etos in Breda, maar in België vind je het merk ook bij Holland & Barrett.
Wat ik ervan vond, lees je een volgende keer…
Tijdens onze trip naar Rijsel wilde ik absoluut een bezoek brengen aan Méert, de oudste patisserie van Frankrijk. In 1761 opende chocolaterie Delcourt zijn deuren in de rue Esquermoise. In 1849 nam Oost-Vlaming Michael Paulus Gislinus Méert de zaak over nadat hij vijf jaar de wereld had rondgereisd om zich te verdiepen in ingrediënten zoals suikerriet, cacao en vanille. Hij had ook ervaring opgedaan bij de bekendste patissiers. 
Met al zijn vergaarde kennis ontwikkelde hij nieuwe gebakjes en de beroemde wafeltjes met Madagascar vanille, welke vrijwel meteen de specialiteit van het huis zouden worden. In 1909 werd ook het theesalon geopend naar het voorbeeld van de Engelse theehuizen. Bekende klanten waren o.a. Napoleon, onze koning Leopold I, Charles De Gaulle en Georges Simenon.
Tegen een uur of vier trokken we naar het theesalon van patisserie Méert. Het schitterende oude pand heeft een brede voorgevel. Links is de winkel met de patisserie, in het midden de ingang voor het theesalon en het restaurant en rechts een winkel met chocolaterie, thee en koffie. Voor de deur stond er nog een karretje waar ijs werd verkocht. We hadden geluk en kregen onmiddellijk een tafeltje toegewezen (soms zijn er naar het schijnt lange wachtrijen). Het leek wel of de tijd er had stilgestaan. Het interieur straalt sfeer en klasse uit met hoge plafonds, een schitterende kroonluchter en mooie ornamenten. Na enkele minuten kwam de kelner ons vragen om van tafeltje te wisselen omdat wij aan een tafeltje zaten met een stoel met armleuningen en één zonder armleuningen. Twee verschillende stoelen mogen hier blijkbaar niet aan één tafeltje staan… 🙂
Nadat ons de kaart gebracht was, kregen we ruim de tijd om onze keuze te maken. Ik ging voor een tartelette met frambozen (6.60 euro). De frambozen lagen op een heerlijke amandelbiscuit. De macaron was overheerlijk en ook de slagroom was ontzettend lekker, heel wat minder zoet dan wij in België gewoon zijn. Op mijn cappuccino (5.80 euro) was de sierlijke letter “M” van Méert aangebracht. Caroline lust niet zo graag gebak en daarom had ze geopteerd voor frambozensorbet. Je kon kiezen voor één, twee of drie bolletjes. Voor één bolletje betaal je 3.50 euro. Ze bestelde ook een ice tea Méert (5.50 euro). Nadat wij alles opgesmuld hadden, bleven we nog wat zitten om van de hele setting te genieten. Ook al is het er erg druk, je wordt er echt niet buitengekeken als toerist.
We betaalden dus iets meer dan 20 euro, maar dat was de ervaring zeker waard. Het is geen plek waar je snel een koffietje gaat drinken, je gaat er voor de totaalbeleving: de topkwaliteit en de grandeur! Wij vonden dit beiden hét hoogtepunt van onze trip naar Rijsel.
Healthy, Aziatisch en lekker gaan goed samen. OKOZ in de Antwerpse Nationalestraat bewijst dit nog maar eens. Het restaurant is open sinds maart en hun signature dish is “okonomiyaki”, een Japanse hartige pannekoek op basis van groenten. Ik was erg benieuwd…
Een tijdje geleden bezochten we dan OKOZ. We werden er heel vriendelijk ontvangen door de gastvrouw die ons een uitgebreide uitleg gaf over het concept. OKOZ is een okonomiyaki aangepast aan de Westerse smaken en met producten van bij ons. Het wordt gemaakt van een groentenmix, gebakken op de teppanyaki en afgewerkt met een sausje van negen verschillende soorten groenten en fruit dat ook nog gedecoreerd wordt met soya-mayonaise en Japanse kruiden. Je kan het krijgen in een klein of een groot formaat. Vermits wij geen grote eters zijn en ook niet goed wisten of we het lekker zouden vinden, opteerden we voor de kleine variant. Je kan het volgens je eigen smaak pimpen met één of twee spiegeleitjes en/of bacon. Er zijn ook nog enkele toppings en sushirijst, die erg lekker zou zijn verzekerde de dame mij. Ik besloot een “bacon & egg OKOZ” (8€) te nemen met extra rice (2€).
Nadat de bestelling opgenomen was begonnen ze er meteen aan. Wij gingen met ons drankje al aan een tafeltje zitten (Whole Earth Cola). Na ongeveer tien minuten was onze OKOZ klaar! Hij smaakte heerlijk en ook de rijst was ongelooflijk lekker!
Dinsdag zijn we er een tweede keer geweest en toen probeerden we de veggie versie (6€). Die was mooier qua presentatie, maar ik vond de smaak te zoet.
Het restaurant is minimalistisch ingericht. Alle groentjes zijn bio. De bordjes, bekers en bestek zijn bio afbreekbaar. Het lijkt wel een beetje fastfoodachtig (zowel qua prijs als de bordjes waarop je eet, het bestek en evt bekers waaruit je drinkt), maar het is lekker en bovenal erg gezond!
Als je eens iets origineel wilt, is OKOZ zeker een aanrader!
genieten in stijl 