Filmreview: Niet schieten

 

Zondag gingen we kijken naar “Niet Schieten”, de nieuwste film van Stijn Coninx. De  waargebeurde feiten kon je reeds lezen in het boek “Niet schieten, dat is mijn papa!” van David Van de Steen en Humo-journaliste Annemie Bulté. Van de Steen heeft er zelf op toegekeken dat het verhaal waarheidsgetrouw werd verfilmd. Een tijdje geleden kwam het dossier rond de Bende van Nijvel opnieuw in het nieuws toen een ex-rijkswachter op zijn sterfbed bekende dat hij de “Reus” van de Bende zou geweest zijn.

Op 9 november 1985 overleefde David Van de Steen als enige van zijn gezin de bloedigste overval van de Bende Van Nijvel, namelijk die op de Delhaize in Aalst. Voor zijn ogen werden zijn ouders en zijn zusje doodgeschoten, hijzelf werd in het been geraakt. Na het drama werd David door zijn grootouders opgevangen. Oma Metje (gespeeld door Viviane De Muynck) wil alles zo snel mogelijk vergeten, terwijl opa Petje (weergaloos vertolkt door Jan Decleir) op zoek gaat naar antwoorden…

Ik heb de tijd van de Bende van Nijvel zelf meegemaakt. In die periode ging ik ’s avonds of in het weekend niet naar de Delhaize uit veiligheidsoverwegingen (en ik was toen zeker niet de enige).
Het is hallucinant dat na meer dan 30 jaar de daders nog steeds niet gevat zijn. Voor de overlevenden en nabestaanden moet niet enkel de overval verschrikkelijk geweest zijn, maar ook de manier waarop het onderzoek is gevoerd.

Decleir en De Muynck spelen de rollen van Petje en Metje voortreffelijk. Jan Decleir zet echt een indrukwekkende vertolking neer, hij is zonder twijfel één van de beste acteurs van Vlaanderen. Louis Talpe (papa van David) en Jonas Van Geel (de volwassen David) konden mij dan weer niet echt overtuigen. Ik vind “Niet Schieten” een film die zeker het bekijken waard is.

Wat is de laatste film die jullie in de bioscoop gezien hebben?

Advertentie

Sjaaltjes, echte modeaccessoires

Sjaals dienen al lang niet meer enkel om warmte te geven in de winter of te beschermen tegen de zon in de zomer. Het zijn echte modeaccessoires geworden. Een sjaaltje kan je gebruiken om een saaie outfit kleur te geven, om een oudere outfit trendy te maken, om een goedkope outfit te upgraden of om een outfit in een verkeerde kleur aanvaardbaar te maken.

Bij het kopen van een sjaal dien je rekening te houden met

• je kleurenpalet (lente-, zomer-, herfst- of wintertype)
• je stijlpersoonlijkheid (dramatisch, klassiek, natuurlijk, romantisch)
• bepaalde lichaamskenmerken (waarover later meer)
• en misschien ook wel met wat je wil uitstralen of je imago

Door telkens een ander sjaaltje te gebruiken bij eenzelfde outfit wordt deze geschikt voor elke gelegenheid. Zo is een broek met een truitje en een klassieke carré geschikt voor op het werk. Draag je er een fijn sjaaltje bij, dan is je outfit perfect voor een romantisch etentje. Met een iets dikkere sjaal is diezelfde outfit aangewezen voor een strandwandeling.

Door rekening te houden met kleur, print en materiaal kan je er ook een andere uitstraling mee creëren.
Zo zullen koele en donkere kleuren meer afstandelijkheid en zakelijkheid  uitstralen, terwijl warme en lichte kleuren eerder toegankelijkheid creëren en geschikt zijn voor situaties waar emoties een plaats hebben. Heldere, felle kleuren zullen een energieke uitstraling geven, terwijl gedempte kleuren rust zullen uitstralen.
Rechte lijnen en prints met scherpe hoeken zullen ook eerder afstandelijk en zakelijk overkomen, terwijl krullen en afgeronde prints eerder toegankelijkheid zullen uitstralen.
Wollige zachte materialen wijzen eveneens op benaderbaarheid, terwijl stijve en stugge materialen eerder zakelijkheid en afstandelijkheid insinueren.

Dat je een sjaaltje niet enkel rond je hals kan knopen, zie je in het filmpje hieronder.

Tartares & Co in Genève

“One-dish restaurants”, je ziet ze meer en meer…
Tijdens onze trip naar Genève eerder dit jaar, ontdekten we er eentje dat enkel “tartare” serveert. Dat had ik bij ons nog niet gezien! Normaal bestel ik enkel een tartare op plaatsen waar ik zeker ben van de versheid en de kwaliteit, maar vermits bij Tartares & Co bijna niets anders gegeten wordt, wou ik het daar wel proberen! Bovendien had ik gelezen dat hun succes mede bepaald wordt door de versheid van hun producten.

Tartares & Co heeft twee vestigingen: eentje in de wijk Cornavin en eentje in de buurt van Plainpalais. Wij gingen op een middag – zonder te reserveren – naar de vestiging nabij het station Cornavin en kregen de laatste plaatsjes. Er is een groot terras aan de straatkant, maar vermits de zon er pas ’s avonds staat, zat er niemand. Binnen heerste een gezellige drukte.

Uiteraard kan je er voorgerechten krijgen: carpaccio’s, tatakis, ceviches, salades en natuurlijk tartares, maar wij besloten enkel een hoofdgerecht te nemen. Een tartare kan je naar eigen smaak samenstellen.

Als je kleine honger hebt, neem je best een tartare van 140 gr (22 CHF), bij gewone honger krijg je 180 gr (26 CHF) en voor de grote honger is er een portie van 280 gr (39 CHF).
Vervolgens dien je te kiezen voor vlees of vis. Opteer je voor vis, dan heb je de keuze uit zalm, dorade of tonijn.
Daarna rest nog de kruiding.

Wij kozen beiden een kleine tartare van vlees. Ik opteerde voor “classique”. Mijn tartare was aangemaakt met ajuintjes, augurkjes, kappertjes, mosterd, peterselie en bieslook. Caroline koos voor “Italien” en die was dan weer bereid met sjalot, look, basilicum, gedroogde tomaatjes, balsamicoazijn, pijnboompitten, parmezaan en ruccola.

De tartares werden geserveerd op een lang zwart bordje, met een groen slaatje en een kommetje aardappeltjes. Het zag er heerlijk uit! Toch waren we beiden een beetje teleurgesteld. Door te veel smaakmakers aan het vlees toe te voegen, ging de smaak van het vlees een beetje verloren.

Ik vind het een geweldig concept! Spijtig dat de aandacht te veel op de kruiding wordt gelegd en zo het hoofdingrediënt een beetje overschaduwd wordt. Wat ik erg goed vind, is dat je de grootte van je gerecht kan kiezen. Vaak vind ik de portie van een tartare te ruim (maar toch eet ik het bijna altijd helemaal op 🙂  ). Bij een volgende trip naar Genève – want die komt er zeker – wil ik de vistartare zeker eens proberen!

Champagneterras De Venoge, waar we niet enkel champagne proefden…

Tijdens onze laatste trip naar de Champagnestreek, wilden we graag een nieuw champagneterras ontdekken. Onze keuze viel op de Venoge in Epernay, Avenue de Champagne 33. Champagneterras Collard Picard, dat we eerder bezochten, was een eigentijds terras. De Venoge daarentegen deed eerder denken aan vroeger, een klasserijk terras met rieten tuinmeubelen dat gelegen was voor het prachtige hotel particulier.

In 1825 verliet Henri-Marc de Venoge Zwitserland en stichtte in 1837 “de Venoge & Cie”. In 1851 werd “Cordon Bleu” gemaakt, dé champagne van het huis. Hij bestaat voor 50% uit pinot noir, 25 % pinot meunier en  25% chardonnay.

Op de tafeltjes buiten lag een kaart met alles wat je kon verkrijgen, uiteraard de verschillende soorten champagne, maar ook warme dranken, verse fruitsapjes en frisdranken. Er waren tevens een aantal degustatiebordjes voorhanden (oa mozarella, zalm, sardines,…) tegen schappelijke prijzen.

dav

hdr

Binnen bestelden we eerst een glaasje Cordon Bleu (10 cl – 7 €) dat door een vriendelijk meisje op het terras werd gebracht. Omdat we later die dag naar huis reden, vonden we het aangewezen geen tweede glas meer te drinken maar een ijsje te bestellen. Er waren verschillende soorten, maar wij besloten te gaan voor de champagnesorbet en het roomijs “biscuit rose de Reims”. Helaas was dat laatste niet meer beschikbaar en kozen we dus beiden voor een champagnesorbet (1 bol – 4 €). Heerlijk!

Het was er erg gezellig zitten, een echte anrader! We zijn daarna ook veilig thuis geraakt 🙂

Fusion keuken van Ting Tong

Sinds de zomer waren we reikhalzend aan het uitkijken naar de opening van Ting Tong, een nieuwe zaak op het Antwerpse Zuid, een paar huizen voorbij Sum Sum. De opening heeft wat langer op zich laten wachten, maar ondertussen is de zaak ongeveer een maand open. Zondagavond was het eindelijk zo ver en brachten wij Ting Tong een bezoekje!

Bij het binnenkomen werden we hartelijk ontvangen door de vriendelijke gastvrouw. Ze is tevens ook de kok en opgeleid volgens de principes van de Franse keuken. Bij Ting Tong kookt ze Thaïse gerechten, maar dan met ingrediënten van bij ons.

Ik vond het interieur erg geslaagd. De mooie schilderijen en verlichting creëren onmiddellijk een aangename Aziatische sfeer. De tafeltjes waren klein, maar mooi gedekt met gouden bestek en alles blonk werkelijk als nieuw.

dav

dav

Nadat we een tafeltje uitgekozen hadden, werd uitgebreid de tijd genomen om ons het concept uit te leggen, waarna we alvast een cola en een glaasje rode huiswijn (merlot) bestelden. De kaart is eerder beperkt en bij bijna ieder gerecht staan twee prijzen (solo of sharing). Je kan gewoon een gerecht per persoon uitkiezen of je kan opteren voor het sharingconcept, wat wij deden. Er wordt aangeraden drie (voor kleine eters) tot vijf gerechtjes te bestellen voor twee personen. Wij kozen voor de massaman curry, ting tong balls en tom yam met champignons en bestelden er zelfgemaakte eiernoedels bij. Nadien bestelden we elk nog een jasmijnthee. Dit was lekkere losse thee met als finishing touch wat bloemetjes toegevoegd in het glas.

Alles was lekker, maar de ting tongballetjes waren ons favoriete gerecht!  Ik betaalde voor alles samen iets meer dan 50 euro.

Bij het buitengaan werden we nog tot aan de deur begeleid. We voelden ons hier uiterst welkom – een fijn gevoel – net zoals bij Zagreb een tijdje geleden.

 

10 tips om een buikje te camoufleren

Dat buikje… een probleem bij heel veel dames!
Ik vond dit wel een blogpost waardig en daarom heb ik 10 tips opgelijst hoe je dit kan aanpakken:

1. Belangrijkste regel: verleg de aandacht naar je pluspunten door gebruik te maken van kleur, snit, stof of accessoires.
2. Shapewear kan wonderen doen!
3. Bij een gerimpelde t-shirt of eentje met drappage lijkt een vetrolletje eerder op “stof”
4. Prints
5. Wikkelblouse of -wikkeljurk
6. T-shirts met afgeronde onderkant
7. In een broek of rok geen rits vooraan, maar opzij of achteraan
8. Geen spannende of glanzende stof ter hoogte van je buik! Zowel een recht kleedje als een tuniek zijn ideaal (spannen niet op de buik, maar vallen recht naar beneden)
9. Geen te brede mouwen
10. Broek (of rok) en top in een donkere kleur met daarover een open gedragen vestje in een lichtere tint

Lunchen bij Bistro Theo

Vroeger was de bistro samen met een schoenzaak in één pand gehuisvest. Dat vond ik niet echt een smakelijk idee. Ondertussen is de schoenzaak verdwenen en daarom wilde ik er wel eens gaan lunchen.

Bistro Theo is gelegen op de hoek van de Nationalestraat en het Van Rijswijckplein, een erg gezellig pleintje. De zaak ligt midden in het modehart van Antwerpen, schuin tegenover het Modemuseum (dat momenteel gesloten is voor renovatie) en op enkele passen van de Groenplaats.

Ondanks dat het weer niet zo denderend was besloten we, net zoals de andere klanten, toch op het terras plaats te nemen. Het is een gezellig terras met grote tent. Alleen de nepbloemetjes stoorden mij wel enigszins. De jongen die onze bestelling kwam opnemen was erg vriendelijk.

We bestelden een salade tonijn (met rode ui en selder) en een toast met pancetta (mozzarella, rode pesto, zongedroogde tomaten en pijnboompitten).

De tonijnsalade was ok, maar het getoaste brood erbij was veel te hard.
De pancettatoast vonden wij niet lekker (teveel rode pesto). Bovendien was ook deze te hard getoast (de kantjes zagen zwart!) Het bijhorende mini-slaatje paste er volgens ons ook helemaal niet bij (ijsbergsla met rozijntjes).

Lunchen bij Bistro Theo vind ik erg duur voor wat je krijgt. De salade kostte 17 euro en de toast 16 euro. Bovendien vond ik de porties wel vrij klein (ondanks dat we geen grote eters zijn). Binnen zag het er wel gezellig uit en daarom sluit ik niet uit dat ik er in de winter nog eens een koffietje ga drinken.