Maandelijks archief: december 2018
Filmreview: Mary Poppins Returns
Vorige week gingen we kijken naar Mary Poppins Returns. Wij opteerden voor de originele versie, maar je kan de film natuurlijk ook in het Nederlands gaan bekijken. Het is ondertussen alweer 54 jaar geleden dat Julie Andrews de legendarische rol van de Britse supernanny speelde.
Deze keer geeft Emily Blunt gestalte aan Mary Poppins, die net als in de eerste film uit de hemel komt neergedaald aan een paraplu! Naast Blunt zien we ook nog Colin Firth, Meryl Streep en Angela Lansbury. De film – die 130 miljoen dollar kostte – werd geregisseerd door Rob Marshall, de Amerikaanse musicalspecialist die we kennen van o.a. Chicago. Terwijl de originele Mary Poppins zich afspeelde in Londen rond 1910, komen we met Mary Poppins Returns in de jaren ’30 terecht.
Michael en Jane Banks, de kinderen uit de eerste film, zijn ondertussen volwassen. Michael is weduwnaar geworden en heeft drie kinderen. Alsof dit alles nog niet moeilijk genoeg is, probeert de bankdirecteur, gespeeld door Colin Firth, ook nog beslag te leggen op zijn huis. Mary Poppins wordt opnieuw de nanny en neemt de kinderen mee in een kleurrijke fantasiewereld met vrolijke deuntjes.
Ik vond het wel spijtig dat er geen enkel liedje uit de originele film hernomen werd.
Een sequel is bijna nooit zo goed als het origineel. Onlangs konden we dat nog eens vaststellen bij Mama Mia! Here we go again en ook Mary Poppins Returns vind ik minder dan de eerste film.
Toch geeft deze film je een warm gevoel en is het een mooie film om in deze tijd van het jaar te zien.
Boekreview: De Blue Zones Methode – Dan Buettner
Een tijdje geleden leerde ik via “Open Keuken” van Sandra Bekkari “De Blue Zones” kennen. Ik was er erg door geïntrigeerd en schafte me het boek van Dan Buettner aan.
De Blue Zones zijn vijf plaatsen op de wereld waar mensen merkelijk gezond ouder worden dan elders in de wereld. Deze plaatsen zijn Ikaria (Griekenland), Okinawa (Japan), Ogliastra (Sardinië), Loma Linda (California) en Nicoya (Costa Rica).Het geheim van een lang en gezond leven zou berusten op gezonde voeding, lichte beweging, een hechte gemeenschap, een stressvrij leven en een doel hebben als je ’s morgens opstaat. Het blijkt dat de gezonde voedsel- en lifestylekeuzes die de mensen in de Blue Zones maken automatisch voortvloeien uit de omgeving.
Het boek is opgebouwd uit vier delen.
In het eerste deel maken we kennis met de verschillende Blue Zones, met hun eetgewoonten en een aantal andere factoren die er bijdragen tot een gezond en lang leven.
Deel twee werpt een blik op hoe het Blue Zones concept werd toegepast in een aantal steden. We zien dat gezondheidsgewoonten aanstekelijk werken (zijn er rondom jou veel mensen met overgewicht/rokers, dan is de kans groot dat jij dat ook hebt/doet).
In het derde deel worden er tips gegeven hoe je die regels kunt invoeren in je leven.
Het vierde deel bevat een aantal recepten.
Een aantal tips:
- Ontbijt als een koning, lunch als een prins en dineer als een bedelaar
- Kook thuis en reserveer uit eten gaan voor speciale gelegenheden (zo heb je controle over de ingrediënten en het vergt ook lichte activiteit)
- Stop met eten als je voor 80% voldaan bent
- Mensen in de Blue Zones eten niet alleen om te leven, ze leven ook om te eten. Geniet van je eten en weet dat je lichaam een herstellend vermogen bezit na af en toe een verwennerij
- Eet meer plantaardig voedsel en maximum 2x/week vlees
- Eet minder zuivel en suiker en maximum 3 eieren per week
- Eet elke dag minstens 3 superfoods te kiezen uit: bonen, bladgroenten, zoete aardappel, noten, olijfolie, haver, gerst, fruit, kurkuma, groene thee of kruidenthee
- Natuurlijke lichamelijke beweging overdag is veel beter dan ’s avonds een uur naar de sportschool te gaan
- Richt je eigen omgeving in zodat de Blue Zones keuzes altijd de makkelijkste keuzes gaan zijn
- Schep het eten in de keuken op en gebruik geen te grote borden
- Vervang electrische apparaten door handmatige (vb. klopper ipv mixer)
- Zet een schaal vers fruit op een strategische plaats
- 8 uur slaap per nacht en een middagdutje van 30 minuten zouden ideaal zijn
- De slaapkamer moet koel (18°), stil en donker zijn
- Geen televisie, computer of smartphone in de slaapkamer
Wat ik vond van het boek? Eigenlijk koesterde ik erg hoge verwachtingen en bleef daardoor misschien wel een beetje op mijn honger zitten. Er stonden voor mij niet echt veel nieuwe dingen in. Wat ik echter zeker meeneem is meer bonen te eten want dat is iets dat bij ons niet zo vaak op tafel komt. Leuk om te lezen was dat lichte beweging overdag eigenlijk belangrijker en beter is dan een uur te gaan sporten! Gerechtjes heb ik nog niet gemaakt uit het boek want op het eerste gezicht spraken die me niet echt aan.
Pantone kleur 2019 – Living Coral
Het is reeds twintig jaar dat Pantone Color Institute in december de kleur van het jaar bekend maakt. Om deze kleur te bepalen wordt onderzoek gedaan naar kleur-invloeden afkomstig uit verschillende domeinen: mode, interieur, film, kunst, reisbestemmingen, … Een groepje kleurexperten reist het ganse jaar de wereld rond om kleurtrends te spotten.
Vrijdag was het dan zover! De trendkleur van 2019 werd “Pantone 16-1546 Living Coral”, een zachte koraalrode tint geïnspireerd op de onderwaterwereld. Dit koraalrood weerspiegelt – volgens Laurie Pressman, vice-president van Pantone Color Institute – de warmte, voeding en beschutting van koraalriffen in het leven diep in de oceaan.
Als reactie op de invloed van de digitale technologie en de sociale media die steeds belangrijker worden in ons leven, gaan we op zoek naar authentieke ervaringen die verbinding en intimiteit mogelijk maken. Living Coral staat voor “onze aangeboren behoefte voor optimisme en vreugdevolle bezigheden”. Het wordt omschreven als “een levendige en bezielende tint met een gouden ondertoon die energie en levendigheid geeft, maar wel met een zachter randje”.
We zien koraalrood reeds een aantal jaren op de catwalks, ook voor modeaccessoires, make-up en haarkleuren. Verschillende celebrities dragen het. Maar we zien de kleur ook in de interieurwereld, in verpakkingen, in technologie (Apple bracht zelfs een smartphone uit in koraalrood) en in de voeding (denk maar aan macarons). Het is een kleur waar we niet meer omheen kunnen en die we in 2019 vast nog heel veel gaan tegenkomen.
Lunchen bij Asian Factory in Nice
Tijdens onze laatste trip naar Nice besloten we een aantal restaurantjes te bezoeken die niet echt toeristisch zijn en waar vooral locals komen. Asian Factory is zo een adresje, een Aziatisch restaurant gelegen op een leuk pleintje in de hippe havenbuurt. We hadden gereserveerd tegen 12.45 uur en konden nog een tafeltje uitkiezen op het terras. Er werd ons aangeraden om bij de verwarming te gaan te zitten omdat het toch al half november was. Tegen 13.15 uur zat de zaak vol.
Het was een kleurrijk, stijlvol en gezellig terras. De tafeltjes waren gedekt met witte tafelkleedjes en er lagen kleurrijke kussens op de stoelen. Omdat het vrij zware stoelen waren, hielp de ober ons bij het plaatsnemen. Waar vind je dat nog?
Op het bord buiten staat de plat du jour (9.90€) voor alle dagen van die week. Wij besloten echter voor het menu découverte te gaan (39 € voor 2 personen). Dit was een sharing-menu dat bestond uit drie voorgerechten en drie hoofdgerechten.
Na een klein kwartiertje werden de voorgerechtjes gebracht: gyozo met groentjes, edamame en crispy california rolls, alle drie overheerlijk!
De hoofdgerechten waren black salmon, gebakken noedels met garnalen en chicken saté. De ober raadde ons aan met de zalm te beginnen en te eindigen met de chicken saté. De zalm was super lekker! De noedels waren met zoete soyasaus bereid en dat vonden we net iets minder. De chicken saté was eigenlijk geen saté, maar eerder een curry met kip, kokosroom en nootjes. Ik vond het erg lekker, maar wel pikant.
Bij Asian Factory is het gezellig zitten, de bediening is top en je krijgt er ruime porties. De voorgerechtjes waren om duimen en vingers af te likken en ook de hoofdgerechten waren lekker!
Het is opvallend dat we in Nice nergens nootjes of olijfjes krijgen en vaak zelfs geen brood, ook hier niet! Daar staat dan weer tegenover dat je steeds gratis een karaf water krijgt. Soms zie je zelfs mensen die enkel een plat du jour bestellen en geen drank omdat het water gratis is. Dat is iets wat ik niet zou durven…
Musee Renoir in Cagnes-sur-Mer
Tijdens onze trip naar Nice wilde ik graag Museé Renoir bezoeken. Met bus 200, 400, 500 of 94 bereik je Cagnes-sur-Mer. We stapten uit bij Square Bourdet en dan was het nog ongeveer 500 meter wandelen (wel serieus klimmen met als gevolg dat ik buiten adem aankwam 😊)
De inkom bedroeg 6 euro. Woensdag-, zaterdag- en zondagnamiddag waren er geleide bezoeken (+3€), maar vermits wij er op maandagvoormiddag waren, was dit geen optie.
Pierre August Renoir was een Frans impressionistisch kunstschilder die leefde van 1841 tot 1919.
In Domaine des Collettes bracht Renoir de laatste 12 jaar van zijn leven door samen met zijn vrouw Aline en hun drie zonen: Pierre (acteur), Jean (regisseur) en Claude (ceramist). Nu is musée Renoir er gevestigd, een prachtig domein met veel olijf- en citrusbomen en een schitterend uitzicht.
dav
hdr
Het museum bevat drie verdiepingen. Op het gelijkvloers kan je – naast heel wat beeldhouwwerken van Renoir en andere kunstenaars – ook een korte film zien waarin de Catalaanse beeldhouwer Richard Guino en een model van de schilder aan het woord komen. Door zijn reumatoïde artritis zat Renoir in een rolstoel die nog samen met zijn schildersezel in het museum aanwezig is. De schilder besteedde er veel tijd aan beeldhouwen en maakte samen Guino het bronzen beeld Venus Victrix dat in de tuin staat (zie foto hierboven).
Van Renoir zelf hangen er een 10-tal schilderijen, maar er hangen er ook van anderen.
Mensen die van oude films houden, komen zeker aan hun trekken in de boerderij. Daar speelt een film waarin zoon Jean Renoir (regisseur van oa Le déjeuner sur l’herbe en La règle du jeu) aan het woord komt.
Hij vertelt dat zijn ouders het domein aankochten om het te redden. Zijn vader kon door zijn ziekte niet veel meer en zijn moeder hield ervan om boerin te spelen: van de olijven uit de boomgaard maakte ze olijfolie, van de druiven uit de wijngaard wijn,…
Wij verbleven ongeveer 90 minuten op het domein: 1 uur in het museum, een kwartier in de tuin en iets langer op de boerderij. Je kan het museum perfect zonder gids bezoeken want er is voldoende achtergrondinformatie beschikbaar. Het is bovendien een prachtig domein met erg mooie kunstwerken.
genieten in stijl 