Weekendje Mons

Naar Wallonië gaan we niet vaak, maar onlangs had ik een nacht in Mons geboekt. Mons – of in het Nederlands Bergen – ligt in de provincie Henegouwen en werd in 2015 Culturele hoofdstad van Europa. Het is een vrij kleine stad waar alle bezienswaardigheden op wandelafstand liggen. Onze auto parkeerden we (gratis) op Place Nervienne en van daaruit was het niet ver lopen tot het centrum van de stad.

De Grand Place is een erg mooi plein met veel groen en een waterpartij. Het stond vol terrassen en wat me opviel was dat ze bijna overal dezelfde tafels en stoelen hadden. Het stadhuis wordt momenteel gerenoveerd waardoor de gevel met een zeil bedekt is. Zo konden we “het aapje van Bergen” helaas niet zien. Dat is een klein bronzen beeldje aan de voorgevel van het stadhuis. Als je met je linkerhand over zijn hoofd streelt, zou je een wens mogen doen. Vroeger werden de ondeugende kinderen er als straf aan vast gemaakt.

Via de poort van het stadhuis en door de voetgangerstunnel kwamen we in “Jardin du Mayeur” of de tuin van de burgemeester. Dit is een mooi rustig plekje gelegen midden in het hart van de stad. Daar staat “Le Ropieur”, de kwajongen uit Mons die speelt met het water van de fontein en probeert om de voorbijgangers nat te spetten.

We zijn ook naar het belfort geweest dat omgeven is door een grasveld. Het is 87 meter hoog en je ziet het van overal in de stad. Met een lift kan je naar boven om vervolgens met de trappen terug naar beneden te gaan, maar omwille van de hitte hebben we dat niet gedaan. Het belfort werd gebouwd in 1661 en staat sinds 1999 op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO.

In de mooie Sint-Waltrudiskerk vind je zowel het schrijn als de vergulde koets die tijdens het folkloristische Doudou festival door de stad worden gedragen.

Via de toeristische dienst hadden we een plannetje gekregen voor de Street Art wandeling, “Kunst bewoont de stad”. Nadat we een gedeelte van deze wandeling hadden gedaan, stopte een politiecombi bij ons en vroeg of alles ok was, waarop wij bevestigend antwoordden. Ze gaven ons de raad terug naar het echte centrum te gaan omdat dit geen wijk voor toeristen was 😊

Wat me opviel was dat Mons veel mooie kleine rustige plekjes heeft. Het meest interessante in de stad vonden wij het Mundaneum of in de volksmond “het Google op papier”, maar daarover later meer.

Het was bloedheet en daarom hebben we minder gezien dan ik in gedachten had. De scheepslift van Strépy-Thieu en Maison Losseau had ik nog graag bezocht. Dit laatste zou een pareltje van art nouveau zijn en naar het schijnt krijg je er pantoffeltjes om aan te doen zodat je het parket niet beschadigt. Mons is een stad die me echt verrast heeft en we keren zeker nog eens terug!

Advertentie

Opening KMSKA dit weekend!

Maandag bezocht ik het KMSKA in avant-première. Na 11 jaar en meer dan 100 miljoen euro aan investeringen later, kan het museum vanaf zaterdag opnieuw bezocht worden door het grote publiek en ik kan nu al verklappen dat het genieten is. Ik was echt onder de indruk!

Het museum is flink uitgebreid en heeft 50 zalen. Het zijn eigenlijk twee verschillende musea in één. Enerzijds heb je de zalen in aardse kleuren en met mooi parket waarin de oude meesters gehuisvest zijn. Anderzijds heb je de modernere kunst – van na 1880 – in hagelwitte blinkende ruimtes met indrukwekkende dakkoepels en de “stairway to heaven”.

De kunstwerken hangen gegroepeerd rond thema’s in plaats van chronologisch. Zo vind je de Madonna van Jean Fouquet in dezelfde ruimte als een werk van Luc Tuymans. Er is ook een grote collectie van zowel Ensor als Rubens aanwezig.

Enkele zalen zijn gewijd aan de geschiedenis en de renovatie van het museum. Er werd veel aandacht besteed om het museum voor iedereen een interessante beleving te maken. Zo werd er aan de kinderen gedacht door speelse elementen in de ruimte toe te voegen. Christophe Coppens, die we vooral kennen als modist of hoedenmaker, heeft details uit schilderijen uitvergroot zoals een dromedaris, een hondje, een grote hand,…

Dit weekend is eindelijk het grote openingsweekend waarnaar al zo lang werd uitgekeken. Er wordt van alles georganiseerd op het plein en in de tuin van het museum. Allen daarheen zou ik zeggen!

Gelezen: De Geurenverzamelaar – Dominique Roques

Parfum intrigeert me al lang. Welk parfum past bij welke persoon? Dit vind ik een heel interessante vraag. In het verleden volgde ik ook diverse opleidingen en bijscholingen als aromatherapeute. Geuren zijn dus altijd wel een bron van interesse geweest voor mij en daarom moest ik het boek “De Geurenverzamelaar” zeker lezen!

Dominique Roques is sinds 2009 aan de slag bij Firmenich in Genève. Samen met Givaudan en IFF zijn dit de drie grootste geur- en smaakstoffenproducenten ter wereld. Roques zoekt de beste grondstoffen voor de grootste parfumeurs en reist hiervoor al 30 jaar de wereld rond. De Fransman is de link tussen kweker, distillateur en parfumeur.

In korte hoofdstukken neemt hij ons mee op wereldreis naar de basis van de geuren: de planten, de streken waar ze worden gekweekt, de tradities en de verhalen van de mensen. Ieder hoofdstuk belicht een andere geur: de lavendel in de Haute-Provence, de Bulgaarse roos, de kaneel uit India, de vanille uit Madagascar, de patchoeli uit Indonesië, de wierook uit Somaliland,…
We maken kennis met twee totaal verschillende werelden, enerzijds de boeren die in moeilijke omstandigheden leven en werken en anderzijds de luxueuze wereld van de parfums waarin die grondstoffen terecht komen. Roques is al vaker op die plaatsen geweest en heeft er erg goede relaties opgebouwd. Hij probeert echt wel een verschil te maken en zet zich in voor eerlijke prijzen en betere leefomstandigheden voor de kwekers

Ik vond het een ontzettend interessant boek waar je meer te weten komt over waar en hoe de natuurlijke grondstoffen worden gekweekt. Roques spreekt vaak over grote parfumeurs waarmee hij samenwerkt, maar noemt hen enkel bij de voornaam en ik vond het fijn om uit te zoeken over wie het dan ging. Achteraan in het boek vind je een lijst met vaktermen die in de parfumwereld gehanteerd worden. Wel vond ik het spijtig dat er in het boek geen enkele foto stond, dat had volgens mij echt een meerwaarde kunnen betekenen.

De Geurenverzamelaar – Een wereldreis naar de oorsprong van het parfum
Dominique Roques
Uitgeverij Balans
ISBN 978 94 638 2163 6
2021 – 270 blz

Hautvillers – de wieg van de champagne

Zoals ik vorige keer al schreef, was het de eerste keer dat we Hautvillers bezochten. Het is een pittoresk dorpje met smalle straatjes, een gezellig dorpsplein met groot terras dat ons wat aan het zuiden van Frankrijk deed denken (misschien mede door de warme temperatuur 😊).

We parkeerden onze wagen op de gratis parking Jard Kiedrich in het centrum, waar je al onmiddellijk verwend wordt met een prachtig uitzicht op de wijngaarden.  Eerst gingen we langs bij de toeristische dienst voor wat meer info. Op datzelfde plein bevindt zich ook Café d’Hautvillers met het grote gezellige terras waar we een koffie dronken voor we op pad gingen.

Hautvillers werd gesticht in 658 en staat vooral bekend als de geboorteplaats van de champagne. De wijngaarden van het dorp staan sinds 2015 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Ze zijn geklasseerd als “1er cru” en strekken zich uit over 275 hectare. Alle drie de druivenrassen die gebruikt worden om champagne te maken, worden er gecultiveerd.
Dom Perignon (1639-1715) is de monnik die aan de wieg van de champagne stond. Hij startte met het combineren van de drie druivenrassen (Pinot Noir, Pinot Meunier en Chardonnay), ontdekte dat door middel van dubbele fermentatie de bubbels ontstonden, introduceerde de sterkere flessen die deze tweede gisting op fles konden verdragen en gebruikte de champagnekurk.

In het park Pierre Cheval staat sinds 11 juni 2022 zijn beeld. Dit bronzen beeld van 700 kilo werd gemaakt door Juan-Carlos Carrillo. We namen ook een kijkje in de abdijkerk Saint-Sindulphe waar Dom Perignon naast Dom Ruinart begraven ligt.

In Reims en Epernay hebben we al veel grote champagnehuizen bezocht en daarom wilde ik in Hautvillers een kleine champagneboer bezoeken. Na wat gegoogel kwam ik bij G. Tribault, maar toen we arriveerden, merkten we al snel dat dit eigenlijk niet was wat we zochten (een beetje tussen de grote champagnehuizen en de kleine boeren). De tasting vond plaats in een grote ruimte met adembenemend zicht op de wijngaarden. Er stonden verschillende tafels die bijna allemaal vol zaten. Bij aankoop van 6 flessen kreeg je gratis 3 degustatieglaasjes. We ontdekten er naast de champagne ook Ratafia, een natuurlijk aperitief met verse aroma’s van framboos en cassis dat me wat aan porto deed denken.

Hautvillers doet heel authentiek aan met de traditionele huizen en smalle steegjes. Meer dan 140 woningen hebben ook een smeedijzeren bordje aan de gevel dat in het verleden verwees naar het beroep van de bewoners.

Het is een dorpje dat je zeker niet mag missen als je de Champagnestreek bezoekt! Het enige minpuntje vind ik dat er praktisch geen mogelijkheden zijn om lekker te lunchen.