Pavlova Bar – Antwerpen

Begin november opende de Pavlova Bar haar deuren in de Kammenstraat in Antwerpen. Traiteur Fonteyne The Kitchen die hier vroeger huisde, verkaste naar Brasschaat, maar dezelfde eigenaar opende hier de Pavlova Bar. Naast pavlova’s kan je er ook andere lekkere zoetigheden verkrijgen en zelfs enkele salades en een avocado toast.

Pavlova is een dessert genaamd naar de Russische ballerina Anna Pavlova. Tijdens haar tournee door Australië en Nieuw-Zeeland (rond 1920) kwam een chef kijken naar de balletvoorstelling. Hij was zo onder de indruk van hoe “luchtig” ze danste, dat hij een dessert creëerde op basis van meringue, room en bessen en het naar haar vernoemde. De pavlova is ontzettend populair downunder en zowel Australië als Nieuw-Zeeland claimen beiden de oorsprong.

In de Pavlova Bar kan je naast de klassieke pavlova met rood fruit, ook varianten verkrijgen met mango, citroen, chocolade, speculoos en caramel. De smaken wisselen een beetje mee met de seizoenen. Ik opteerde voor de klassieke pavlova (8 euro) en die was heerlijk! De crème en de meringue, afgewerkt met rode vruchten en een coulis, werden opgediend in een diep bloemetjesbord. Mijn koffie, naar mijn gevoel een beetje aan de slappe kant (2.20 euro), kreeg ik in een bijpassend schattig ouderwets kopje zoals vroeger bij mijn oma.
Het roze interieur is zeer instagrammable. Beneden is het wat drukker met de toonbank, maar boven kan je even ontsnappen aan de drukte van ’t stad.

Omdat het zo lekker was besloot ik nog twee pavlova’s (rode vruchten en mango) mee naar huis te nemen. Je kon kiezen tussen een klein en een groot formaat en ik opteerde voor de kleine (4.25 euro). Thuis werd het ook zeer gesmaakt!

Zijn jullie fan van pavlova?

Advertentie

IKONEN – Anton Corbijn

Van 17 december 2022 tot 16 april 2023 vindt in de Handelsbeurs in Antwerpen de tentoonstelling IKONEN van fotograaf Anton Corbijn plaats. De 67-jarige Nederlander is één van de invoedrijkste portretfotografen ter wereld. Hij is de vaste fotograaf van Depeche Mode en U2. Daarnaast maakt hij ook videoclips, decors en speelfilms (o.a. The American met George Clooney).

De naam IKONEN verwijst niet naar zijn iconische foto’s, maar naar de oorspronkelijke betekenis: afbeeldingen waar mensen steun bij zoeken, het beeld als een brug naar degenen die niet meer bij ons zijn. Centraal staan immers de dood en herinneringen. Typerend voor Corbijn zijn de zwart-wit foto’s met grove korrel, maar voor deze tentoonstelling in Antwerpen heeft hij ook een aantal kleurfoto’s toegevoegd.
De Covid-periode was een tijd van reflectie, reizen kon niet meer en daarom dook hij in zijn groot archief met als resultaat deze prachtige expositie. IKONEN bestaat uit drie reeksen: Cemeteries, a.somebody en Lenin, USSR.

De tentoonstelling start met een projectie van portretten, te beginnen met zijn zelfportret. Vervolgens passeren een aantal grootheden de revue, voornamelijk muzikanten, maar ook Karel Appel, Steven Spielberg, Naomi Campbell, Ann Demeulemeester,… Op de muur ernaast staat de naam van de persoon vermeld, net als de plaats en het jaar dat de foto geschoten werd (tussen 1976 en 2022).

In de volgende zaal krijgen we een film te zien waarin Corbijn vertelt over zijn leven en werk. Ook de tentoonstelling wordt nader toegelicht en dan kunnen we langs de werken die in de verschillende ruimtes hangen. Bij elk van de drie reeksen tref je eerst een bord aan met meer informatie.

Cemeteries

In een donkere bui, na privéproblemen, bezoekt Corbijn een aantal kerkhoven in Italië, Parijs en Wenen en maakte een serie intrigerende foto’s van grafstenen. Als zoon van een protestantse dominee is hij vertrouwd met de praktisch aandoende graven van zijn geloof, maar niet met de overweldigende katholieke graven.

a.somebody

Hier zie je een reeks zelfportretten naar overleden grootheden uit de muziekwereld gefotografeerd in zijn geboortedorp Strijnen. Deze zijn conceptueel en nieuw voor hem. Naast het zelfportret hangt telkens ook de foto van zijn muzikale held zodat je de treffende gelijkenis kan vaststellen, zelfs een vrouw – Janice Joplin – komt aan bod en is zeer geslaagd.

Lenin, USSR

In 1982 werd Corbijn bij een trip naar Leningrad, ondertussen terug Sint-Petersburg, overweldigd door de iconische beeltenissen van Lenin, de eerste leider van de Sovjet-Unie. Wat opmerkelijk was: in die tijd zag je ook nog niets van reclame in het straatbeeld.

Ik vond de tentoonstelling heel mooi en duidelijk opgebouwd. Corbijn kende ik eigenlijk nog niet en daarom was het fijn om in de eerste twee zalen een overzicht te krijgen van zijn werk en wie hij was. Vooral de reeks “a.somebody” vond ik geweldig. Daar komt nog bij dat deze expo plaatsvindt in de prachtige Antwerpse Handelsbeurs die je dan ook kan bekijken!

Ingang via Twaalfmaandenstraat of Borzestraat
Open van woensdag tot en met zondag van 11 tot 18 uur (tijdens schoolvakanties alle dagen)
Tickets online 10 euro (aan de kassa 12 euro)

Menton – de parel van Frankrijk

Tijdens onze vakantie in Nice bezochten we naast Ventimiglia ook Menton. Deze laatste stad voor de Italiaanse grens – die vooral bekend staat omwille van de citroenen en Jean Cocteau – wilde ik al heel lang eens bezoeken.

Vanuit Nice ben je in een dik half uurtje met de trein in Menton. Een retourticket kost 11.20 euro. Aan de uitgang van het station kan je gratis de electrische navette nemen die je tot bij het museum Jean Cocteau brengt, maar je kan natuurlijk ook te voet gaan wat wij deden (sportievelingen dat we zijn 😊 ) Na een dikke 10 minuten bereikten we de Promenade du Soleil, tijd voor koffie met zicht op zee!

Daarna wandelden we verder langs het museum Jean Cocteau en zijn Bastion. Jean Cocteau (5/7/1889 – 11/10/1963) is een Franse dichter en romanschrijver en tevens filmmaker en ontwerper. Zijn belangrijkste werk is Les Enfants Terribles (1929). In de jaren ’50 van de vorige eeuw verhuisde hij naar de Franse Rivièra. Hij was bevriend met Pablo Picasso, Coco Chanel en Marlène Dietrich. Er zijn drie sites in Menton die je van hem kan bezoeken: het museum Jean Cocteau, het Bastion en de Salle de Mariages. Het museum is momenteel gesloten na een overstroming. Het bastion is een klein fort dat uitkijkt over de Middellandse Zee en dat hij gedesigned heeft. Beiden liggen dicht bij elkaar op de wandelboulevard. De trouwzaal die Cocteau in 1955 decoreerde ligt meer in het centrum en daar wilde ik graag een kijkje gaan nemen, maar helaas was ze in het weekend gesloten.

Bastion van Jean Cocteau

Het was bijna middag toen we in de gezellige haven arriveerden. Na daar nog wat rondgekuierd te hebben, gingen we lunchen. We zochten een leuk terrasje uit en bestelden de dagschotel: inktvis met een macedoine van groenten en een glas wijn voor 15 euro. De groenten waren worteltjes, komkommer en knolselder in een heerlijke vinaigrette. Wat kan je toch lekker en goedkoop lunchen aan de Côte d’Azur!

Na de middag besloten we de oude stad in te trekken. Het was heerlijk slenteren in de smalle straatjes. Ik wilde graag de basiliek zien en de begraafplaats. Deze ligt helemaal bovenaan en bied je een prachtig uitzicht, maar het was een verschrikkelijke klim! Eigenlijk vond ik het ook een beetje ongepast, al die toeristen die tussen de graven liepen om mooie uitzichtfoto’s te maken…

In onze tocht naar beneden kwamen we de citroenbomen tegen waar de stad zo voor bekend staat. Gans het jaar door staan ze in bloei vanwege het microklimaat. Ik wilde in de winkel “Au Pays du Citron” een kijkje gaan nemen en een fles limoncello kopen, maar deze was ook gesloten in het weekend.

Na nog een koffietje besloten we met de navette terug naar het station te gaan. Menton is mij erg goed bevallen en ik sluit niet uit om het in de toekomst vaker te bezoeken maar dan wel op een weekdag!