Harbor Café Jean sur Mer – Antwerpen

Het streetfoodconcept Jean sur Mer bestaat ondertussen al meer dan tien jaar en in december 2020 werd hun visbar aan de Groenplaats geopend. Het pand heeft nog steeds de look&feel van de bruine kroegen die er vroeger gevestigd waren (café ’t Bolleke en nadien ’t Gollemke). Het Harbor Cafe is klein maar heeft wel een terras en is gelegen in de schaduw van de kathedraal. De buitenkant met de blauwe tentjes en de blauw-witte vichyruitjes op de tafels, sprak me wel aan.

Op straat stond een bord met de beperkte kaart: 4 visburgers, garnaalkroketten en fish&chips. Niet veel keuze vind ik wel fijn, want dat betekent dat alles vers is. Het was bovendien het eerste MSC-gecertificeerde restaurant in België. Ze werken dus met vis die gevangen is met respect voor het milieu en de vispopulatie. Bovendien is de vis te traceren van de boot tot in je bord.

Binnen aan de toog kan je je bestelling doorgeven en betalen. Met je drank kan je dan een plaatsje uitkiezen en het eten wordt aan tafel gebracht. Veel honger had ik eigenlijk niet maar ik moest snel ies eten en ging dus voor de small catch. Het vriendelijke meisje vroeg of ik mijn burger misschien in menu-vorm wilde, met een drankje en frietjes voor 14.50 euro. Dat leek me wel een goed idee!

Ik vond het leuk gepresenteerd. De frietjes bleken potato wedges te zijn. Tussen het hamburgerbroodje lag wat sla, drie stukken lekkere vis, zilveruitjes, augurkjes en heerlijke tartaarsaus. Het broodje was een echt briochebroodje en daar ben ik persoonlijk iets minder fan van. Een visburger zal ik er daarom niet meer nemen, maar ik keer zeker nog eens terug om hun garnaalkroketjes te proeven!

PARIJS – MARCHE DES ENFANTS ROUGES

Tijdens onze trip naar Roland Garros hadden we ook nog enkele dagen uitgetrokken om te genieten van de Franse hoofdstad. In de herfst waren we ook in Parijs en brachten we al eens een bezoek aan de  “Marché des Enfants Rouges” en beslisten toen dat we er in de zomer wilden lunchen.

De Marché des Enfants Rouges is de oudste overdekte markt in Parijs. Je vindt ze als je door het gangetje loopt ter hoogte van rue de Bretagne 39, één van de populairste straten van de Marais.
In 1524 richtte Marguerite de Navarre, zus van koning François I, er een weeshuis op. De kinderen werden “kinderen van God” genoemd en droegen een rood uniform wat toen de christelijke naastenliefde symboliseerde. Omwille van hun kleding noemden de Parijzenaars hen “les enfants rouges”. Later moest het weeshuis sluiten en werden de kinderen overgeplaatst naar “l’hôpital des Enfants-Trouvés” op l’ile de la Cité.

De markt, ook wel “petit marché du Marais” genoemd, opende er in 1615 en staat sinds 8 maart 1982 op de historische monumentenlijst. In 1994 wilde men er een parking van maken, maar gelukkig kon ze net op tijd worden gered van de sloop. Na de renovatie werd ze in november 2000 opnieuw geopend.

Het is een kleurrijke markt met een gemoedelijke sfeer. Je vindt er zowel verse producten als foodstands waar je een hapje kan eten. Je kan er gerechten uit de ganse wereld ontdekken, van de Franse keuken  over de Italiaanse, Libanese, Marokkaanse, Japanse,… De markt is heel populair bij de Parijzenaars en ook steeds meer bij de toeristen. Het is er altijd heel erg druk en wil je er eten, moet je staan wachten tot er een plaatsje vrij komt.

Wij namen plaats aan een lange houten tafel en kregen onmiddellijk een karaf water en glazen. Vijf minuten nadat we ons eten besteld hadden, stond het al op tafel. Geen van ons beiden vond het echt lekker en ik vond het ook vrij duur voor wat het was. In de buurt kan je op verschillende plaatsen veel beter eten, maar ik vond het wel de moeite om er eens te lunchen en de sfeer op te snuiven.

Leuke decoratieve fruitschijfjes van FruCare

Die mooie gedroogde fruitschijfjes, ook al op jullie socials voorbij zien komen?
Ik wilde ze alvast eens proberen!

Maxim Rosiers is opgegroeid tussen groenten en fruit en is gepassioneerd door gezonde voeding.
In zijn FruCare shop verkoopt hij een groot assortiment fruitschijfjes. Je vindt ze zowel per fruitsoort als in een mix. Aan de gedroogde fruitschijfjes van FruCare worden geen smaak- en kleurstoffen of bewaarmiddelen toegevoegd. Ze werken met zorgvuldig geselecteerde producten, vrij van chemicaliën. Bovendien gebeurt de productie in België.

De fruitschijfjes zijn superhandig voor gebruik in cocktails en mocktails. Vaak snijd  je een stuk fruit aan en blijft de overschot liggen. Ook tijdens de zomer als de appelsienen duur en niet op hun best zijn, zijn deze fruitschijfjes erg handig. Ook de bloedappelsienschijfjes die er prachtig uitzien, heb je zo het ganse jaar ter beschikking, terwijl de verse enkel van januari tot maart voorradig zijn. De zwarte citroenschijfjes vond ik zo leuk, dat was iets dat ik eigenlijk helemaal niet kende.
Water pimpen kan natuurlijk ook met deze fruitschijfjes, maar dat was bij mij niet zo geslaagd.  Na enkele uurtjes vond ik het wat sterk van smaak, waarschijnlijk had ik er wat teveel gebruikt 😊

De appelschijfjes kan je als gezonde snack eten, maar ik legde ze ook al samen met druiven, noten en gedroogde abrikozen op een kaasschotel. Die frisse appelsmaak paste daar perfect bij.
Daarnaast gebruikte ik de appelschijfjes ook in een appeltaartmuesli.
Met de kiwischijfjes versierde ik dan weer mijn kiwisportpuddingontbijtje.

Natuurlijk kan je de schijfjes ook gebruiken in decoratiestukjes (bloemschikken of om cadeautjes mooi mee in te pakken) maar dat laat ik voorlopig aan mij voorbijgaan, Ik gebruik ze liever op culinair vlak.

Mijn lekker kopje koffie

Zoals jullie eerder al konden lezen, heb ik heel lang mijn koffie gezet met een capsuleautomaat. Ondertussen ben ik al iets meer dan een jaar overgestapt op een automatische koffiemachine en daar ben ik heel gelukkig mee.
Ik vond het wel iets hebben zo een grotere koffiemachine in een hoek in de leefruimte.
Losse koffie of koffiebonen zijn ook goedkoper dan capsules en bovendien zijn deze laatste niet echt milieuvriendelijk.

Vroeger gebruikte ik gemalen koffie van het huismerk van de supermarkt, maar nu heb ik via Coffee at Home de koffie van Bruynooghe ontdekt. Nadat ik een artikel had gelezen over de voordelen van koffiebonen, draagt dit nu ook mijn voorkeur.

• Er is minder oxidatie bij bonen dan bij gemalen koffie
  Vergelijk het met een appel die je doorsnijdt en waarvan de twee snijvlakken oxideren. Snijd je die appel in veel kleine stukjes, dan zullen die allemaal bruin verkleuren. Dit is vergelijkbaar met koffiebonen en reeds gemalen koffie
• Bonen behouden ook langer hun aroma en lekkere smaak dan gemalen koffie. Ook al bewaarde ik mijn koffie in een speciale pot, doch na een tijdje was het aroma en de smaak merkbaar minder.
• Je kan de kwaliteit van de bonen ook zien: zijn het allemaal mooie homogene bonen en gelijk van kleur?
• Naargelang hoe je je koffie zet, kan je de maling van je koffie aanpassen. Zo opteer je voor een grove maling als je een cafétière gebruikt en voor een zeer fijne maling bij een espressotoestel

Het nut van koffie in een verpakking met een versheidsklepje is dat deze direct na het roosteren verpakt wordt. Anders moet koffie na het roosteren nog wat rusten. Het versheidsklepje laat immers toe dat het door het roosteren ontstane gas kan ontsnappen en het pakje niet zal ontploffen. Bovendien vermijdt het dat er lucht in het pakje komt en de koffie zou oxideren. Het versheidsklepje is eigenlijk een bewijs van kwaliteit.

De beste omstandigheden om koffie te bewaren:

• direct licht vermijden
• lucht vermijden -> oxidatie
• fris en droog bewaren (de koelkast is eigenlijk een te vochtige plaats om koffiebonen te bewaren)

Hoe zetten jullie je koffie?

Tournée Minérale? Daar moet je “Gutss” voor hebben!

Na Dry January is februari traditioneel de maand van Tournée Minérale, opnieuw een maand waarin velen geen alcohol drinken. Bij het eten vind ik water drinken geen probleem, maar als aperitief heb ik toch liever iets anders.

Enkele maanden geleden kwam “Gutts” op de markt. Op de website lees je “Say yes to flavor & fun, but also to your health. Say yes to Gutss”. Het is een alcoholvrij, suikerarm, 100% Belgisch product met natuurlijke aroma’s, lekker van smaak, veganistisch en glutenvrij. Dit aperitief past helemaal bij de gezonde levensstijl die velen onder ons nastreven. Hier was ik echt wel benieuwd naar…

Onder de sociale druk is het niet altijd makkelijk om een glaasje alcohol te weigeren. De naamkeuze heeft hier alles mee te maken. In onze samenleving moet je vaak “ballen aan je lijf” hebben om “neen” te zeggen tegen alcohol. Aan de vertaling “guts” werd nog een “s” gevoegd omdat twee van de drie oprichters hun naam begon met een “s”.

Gutss heeft drie verschillende varianten: Gutss Botanical Dry, Gutss Italian Bitter Sweet en Gutss Cuban Spiced. Ik probeerde de Gutss Italian Bitter Sweet en die is me echt heel goed bevallen. Het doet me denken aan Aperol. Gutss bevat echter geen alcohol en een kwart minder suiker. In tegenstelling tot de twee andere varianten zit hier wel wat meer suiker in. Als je echt suikervrij wil drinken, opteer je beter voor de Botanical Dry of Cuban Spiced. Ik heb deze nog niet geprobeerd maar veronderstel dat de eerste doet denken aan gin en de tweede aan rum.

Uit de kartonnen doos haalde ik de mooie ronde fles met bijgeleverd handig boekje waarin je kan lezen hoe je de verschillende Gutss perfect serveert.
De Italian Bitter Sweet heeft een mooie rode kleur en die typische bitterzoete smaak en geur van sinaasappelen en kruiden. Het geeft me instant een vakantiegevoel en doet me in deze winterse dagen denken aan Italië, zomerse avonden, terrasjes, … Heerlijk toch?!
Je kan Gutss Italian Bitter Sweet op verschillende manieren serveren. Ik dronk het al met alcoholvrije cava, met tonic, met sinaasappelsap en met water. Telkens serveerde ik het met wat ijsblokjes en een schijfje sinaasappel.
Na opening moet de fles in de koelkast bewaard worden maar ze is nog houdbaar tot de THT datum.
Een fles Gutss kost 24.95 euro.

5 lekkere en gezonde ontbijtjes

De feestdagen zijn voorbij en ook de kerstvakantie is achter de rug. Het was een tijd van lekker maar soms wel teveel en ongezond eten. Hoog tijd om terug wat op onze voeding te gaan letten!

Ontbijt overslaan doe ik nooit, maar ik eet wel bijna altijd gezond. Pistolets en koffiekoeken zijn voor op zondag, maar de andere dagen komt hier ’s ochtends ook wat lekkers op tafel.

• Mokkashake uit Fastfood 1 van Sandra Bekkari is op dit ogenblik één van mijn favoriete ontbijtjes. Het is een combinatie van havermout, koffie, cacao en yoghurt, allemaal dingen die ik heerlijk vind!
• Gevulde appel met pecannoten uit Fastfood 3 van Sandra Bekkari vind ik een heerlijk ontbijtje op een koude winterdag. De vulling is een combinatie van appel, pindakaas, noten en havermout. Ik gebruik wel wat meer havermout om een goed verzadigd gevoel te hebben. Oorspronkelijk doet Sandra dit met pecannoten, maar ik gebruik de noten die ik in huis heb.
• Amandel-vanille-wafeltjes uit Een Dagelijkse Portie Power in 30 Minuten van Claudia Van Avermaet worden door mijn dochter gemaakt. We hebben zo elk onze specialiteit 🙂
  Ik eet ze heel graag met yoghurt met granola en wat seizoensfruit.
• Bananencake uit Puur Pascale van Pascale Naessens is een cake van havermout, amandelmeel, bananen en kokosmelk. Haar boeken zijn de laatste tijd in de kast blijven staan, maar ik ga ze eens terug bekijken.
• Granolacups uit Goed Plan van Rani De Coninck worden gemaakt van noten, havermout, eiwit en honing. Ze lijken meer op een taartje dan op een ontbijtje, dus perfect voor het weekend. Je kan er bovendien eindeloos mee variëren zowel qua yoghurt/skyr als qua fruit.

De wafeltjes, bananencake en granolacups (zonder yoghurt/fruit) bewaar ik in de diepvries en zo staat het ontbijt heel snel op tafel!

Andere lekkere ontbijtjes vind je hier en hier.

Wat eten jullie ’s morgens?

Restaurant Nuances in Nice : wat een geweldige culinaire ervaring!

In de buurt van de haven opende begin september een gloednieuw restaurant haar deuren. Nuances gaat prat op hun leuke concept en daarom wilde ik er tijdens onze laatste trip naar Nice zeker eens gaan lunchen. Gelukkig hadden we gereserveerd want het restaurant zat volledig vol. Wat me meteen opviel was het mooie smaakvolle zwarte, maar toch luchtige interieur.

Voor de lunch kan je kiezen uit een twee- of driegangenmenu (20 of 25 euro) en ’s avonds is er een degustatiemenu van zes gangen (45 euro). Je kan enkel de menu’s bestellen want er is geen “à la carte” beschikbaar omdat het concept dat niet toelaat. Aan de chef geef je carte blanche en je weet dus niet wat je op je bord gaat krijgen.

Nadat we hadden plaatsgenomen werd ons gevraagd of we twee of drie gangen wensten en of we allergiën hadden. Met het mandje brood kwamen ook twee verschillende botertjes op tafel. Toen het voorgerecht geserveerd werd, vroeg ik wat het was. Dat wilde ze nog niet vertellen, we moesten vooral goed proeven! Toen ons bord leeg was, werd ons gevraagd wat we dachten gegeten te hebben. Leuk, maar niet zo eenvoudig!

Het ene botertje was met zongedroogde tomaatjes en dat hadden we goed geproefd. Het andere was met zwarte peper, wat ons niet echt duidelijk was. We hadden ook niet echt goed aan de boter geproefd omdat we er ons niet van bewust waren dat dat ook al moest geraden worden.
Het voorgerecht was een crème van zoete paarse aardappel, stukjes raap, een witte vis (die vrij onbekend was) en gemalen norivellen.
Het hoofdgerecht was kalfsvlees, witloof, wortelmousseline, een schuimpje van sinaasappel en gemalen popcorn. Ik denk dat mijn dochter één van de weinigen was, die de popcorn had geraden!

Het was heel fijn om je te laten verrassen, elke schotel te proeven en uit te zoeken welke ingrediënten op je bord lagen. Makkelijk was het zeker niet, maar wel een heel leuke beleving! Bovendien was het superlekker, je zat in een erg mooi interieur en prijs/kwaliteit eet je op niet veel plaatsen beter. Ik veronderstel wel dat de prijzen hier snel zullen opgetrokken worden want het restaurant is erg succesvol. Nuances is een topconcept en een absolute aanrader als je in Nice of in de buurt bent!

Koekjesdeeg – LET’S DOUGH IT

Bij het openmaken van mijn pakketje van Let’s Dough It werd ik onmiddellijk gelukkig!
Voor diegenen die “Let’s Dough It” nog niet kennen, wil ik het even toelichten. Hun belangrijkste product is koekjesdeeg. Geen gewoon koekjesdeeg, maar deeg dat je kan eten zonder dat het gebakken moet worden! Hun slogan is “No need to bake, Just spoon it!”.
Toen mijn vader die banketbakker was, vroeger koekjesdeeg of cakebeslag maakte, kon ik daar als kind niet afblijven. Ik snoepte stiekem van het ongebakken deeg wat eigenlijk niet  mocht omdat het ongezond was. De degen van “Let’s Dough It” kan je wel “raw” of ongebakken eten omdat ze geen eieren en onbewerkte bloem bevatten.

Ieder kartonnen potje van ongeveer 250 gram is afgedekt met vershoudfolie en een doorzichtig plastic dekseltje. Grotere potten van 400 gram of 1 kilogram zijn ook beschikbaar. Het smakengamma van “Let’s Dough It” is erg groot en wisselt regelmatig.
Je kan het deeg zo eten, maar je kan er ook heel makkelijk koekjes van bakken. Bolletjes rollen van 50 gram en 15 minuten in een voorverwarmde oven van 165°. Het is wel belangrijk dat je genoeg ruimte tussen de deegbolletjes laat want ze vormen zich tot echte grote ronde american cookies.

Samen met mijn familie proefden we zowel van het deeg als van de koekjes die ik gebakken had. Persoonlijk vond ik het koekjesdeeg Chocolate Chip Melk het minst lekker (een beetje saai) maar de gebakken koekjes vond ik dan weer overheerlijk. De smaken waren echt verdeeld, want mijn oudste dochter vond dit het lekkerste deeg. In de Toppe’Dough Banoffee proefden we duidelijk speculoos en banaan. De Velvet Bueno was dan weer het mooiste potje met het rode deeg!
Het Vegan Cinnamon Cake Beslag was, zoals een echt cakebeslag, lopender/malser dan het koekjesdeeg. Wij vonden dit allemaal superlekker! Hier heb ik geen cakejes van gebakken, maar ik heb het in de diepvriezer gestoken. Het is heel lekker als bolletjes ijs bij een stukje warme appeltaart.
De Fudge Bar ziet er heel mooi uit, maar beviel mij persoonlijk iets minder, terwijl ik de Nutzly, een witte chocolade hazelnootpasta, lekker vind op een sneetje brood.

“Let’s Dough It” is een heel leuk concept. Eigenlijk waren zowel de degen als de koekjes allemaal heel lekker. Smaken verschillen uiteraard en de meningen waren dan ook verdeeld over onze favorieten.
Wat ik belangrijk vind, is dat op de website duidelijk vermeld staat op welke manier je elk deeg hoe lang kan bewaren (buiten de koelkast, in de koelkast of in de diepvries).
Als je een gezellige namiddag wil doorbrengen met kleine of grotere kinderen is het koekjesdeeg zeker een aanrader! Eerst kan je proeven van het deeg en daarna koekjes bakken zonder dat je keuken een slagveld wordt omdat je deeg hebt moeten maken. Bovendien kan het resultaat niet mislukken!
Het enige nadeel van “Let’s Dough It” is misschien de iets hogere prijs (250 gram voor 6.50 euro).

Misschien is dit wel een leuk (cadeau)ideetje voor alle belangrijke feestdagen die er nog aan zitten te komen of misschien gewoon voor een gezellige namiddag samen!

Ik ben heel blij dat ik de producten van “Let’s Dough It” heb mogen proberen. Het pakketje is mij toegestuurd maar ik heb wel mijn eerlijke mening gegeven. De linkjes in dit blogbericht zijn geen afflilatielinks.

Review: DE ZOETE BAKPLAAT – Rukmini Iyer

• 

• 

Rukmini Iyer is bestselleracteur van kook- en bakboeken. Wereldwijd verkocht ze al meer dan 1 miljoen exemplaren! Ik testte De Zoete Bakplaat uit, opvolger van De Groene Bakplaat, De Snelle Bakplaat en De Wereldse Bakplaat. Blijkbaar heb ik wat gemist want ik had nog nooit van haar gehoord!

Rukmini Iyer was juriste, maar creëert tegenwoordig nieuwe recepten en is tevens foodstyliste. Ze doet dat o.a. voor The Guardian en Fortnum&Mason. Bij elk recept is haar vertrekpunt koken of bakken met minimale inspanning en maximale smaak!

De Zoete Bakplaat bevat 75 verschillende recepten en is opgedeeld in categorieën: cakes, cupcakes, brownies, muffins, broodschotels,…  Alle recepten worden hier, in tegenstelling tot de andere boeken uit de reeks, uiteraard niet op een bakplaat gebakken, maar wel in de vereiste bakvormen. Naast ieder recept staat een paginagrote foto die je onmiddellijk een duidelijk beeld geeft van hoe het eruit zal zien. Het gaat hoofdzakelijk om zoete recepten, maar er staan ook een paar hartige baksels in het boek. De ingrediënten zijn makkelijk verkrijgbaar al zijn de smaakcombinaties onverwacht en vaak erg originieel, maar voor mij niet altijd even toegankelijk.

Rukmini laat zien dat je met een basisrecept alle kanten op kan. Enerzijds leert ze hoe je basisingrediënten op een verstandige manier kan vervangen en anderzijds geeft ze tips om smaakmakers toe te voegen.
Ieder hoofdstuk begint met een inleiding. Daarna vind je het basisrecept, gevolgd door tips voor glutenvrij, vegan en diabetici-vriendelijke varianten.
Achteraan in het boek vind je nog een extra tabel met meer informatie voor aanpassingen voor het glutenvrij, vegan en diabetici-vriendelijk maken van de recepten.

• 

• 

• 

Een verrassende smaakcombinatie vond ik het bananenbrood met sinaasappel, saffraan en pijnboompitten. Ik eet regelmatig bananenbrood met noten en chocolade als ontbijt. Deze van Rukmini is eerder een cake met een verrassend lekkere smaak die je in de namiddag eet bij een kopje thee of koffie. Ook de theecake met rozijnen was erg lekker en traditioneler van smaak. De muffins met pindakaas, framboos en banaan waren voor mij de absolute topper. Om heel eerlijk te zijn heb ik nog niet vaak zulke lekkere cakejes gegeten!

Dit is een boek dat (beginnende) bakkers een goed inzicht geeft in alle soorten baksels en hoe je met het basisrecept kan experimenteren. Het verbaasde me dat ze vaak water aan het deeg toevoegt. Ook vervangt ze boter soms door olijfolie wat helemaal niet te proeven is. Gewoonlijk bak ik gezondere dingen (zonder suiker en witte bloem), maar ik moet toegeven dat dit wel allemaal erg lekker was! Bovendien is het erg fijn om in de herfst iets lekkers te bakken waardoor er een heerlijke geur in huis hangt.

Vijf leuke lunchadresjes in Knokke

In de maand september toen ik in Knokke verbleef, ging ik uiteraard geregeld lunchen.
Een aantal adresjes tussen het Rubensplein en het casino zet ik voor jullie op een rijtje.

Brasserie Rubens is een echt instituut in Knokke en daar schreef ik hier al eerder over. Ik kom er graag en eet er eigenlijk altijd à la carte: garnaalkroketten, steak tartare of een steak met peper- of béarnaisesaus. Op een vrijdag, toen we passeerden, was de dagschotel zeebaars met uienpuree en bordelaisesaus. Dat klonk goed! Het bordje zag er echt teleurstellend uit, er was zelfs geen klein slaatje bij dat nochtans voor een beetje kleur had kunnen zorgen. Alles was wel lekker bereid, maar het oog wil ook wat, niet? In vergelijking met hun à la carte gerechten en de andere adresjes in de buurt vond ik 18 euro wel wat veel voor dat gerechtje.

• 

Couteau was voor mij dé ontdekking van de maand. Vermits we meestal onmiddellijk bij Brasserie Rubens binnengaan, ken ik de ernaast gelegen zaken eigenlijk niet. Couteau oogt stijlvol en hedendaags. Op het bord dat buiten stond, zagen we dat het lunchmenu (22€) er goed uitzag. Bij ons glaasje wijn kregen we crackers en een potje verse kaas met champignons en truffel, zo lekker! Daarna volgden de visreepjes met verse tartaresaus en een stukje citroen, mooi geserveerd in een glaasje. Als hoofdgerecht kregen we gamba’s in kruidenboter met verse pasta en een slaatje, echt om je duimen en vingers af te likken (letterlijk en figuurlijk 🙂 ) Dit was prijs/kwaliteit dé absolute topper en hier keren we gegarandeerd nog terug!

• 

Il Rialto is een mooie zaak, ook op enkele passen van Brasserie Rubens. Je voelde je er onmiddellijk erg welkom door de gemoedelijke Italiaanse sfeer. Er kwam een mandje heerlijk warm brood met olijfolie op tafel. We aten hier één van mijn lievelingsgerechten dat voortreffelijk bereid was: spaghetti vongole (23.5€). Het was een mooi bordje, een ruime portie, maar vooral heel erg lekker en bovendien zat de smaak van de vongole zelfs in de spaghetti.

• 

The Dutch
Buiten op een bord stond dat er een lunchmenu verkrijgbaar was aan 16€, maar er stond niet bij wat je kon verwachten. De kelner zei hij dat het die dag zalm met asperges en een witte wijnsaus was en daarna appeltaart. Toen het geserveerd werd, bleken het boontjes in plaats van asperges te zijn. Dat vond ik niet erg want ik hou van de combinatie boontjes en zalm. Het was lekker en naast de frietjes was er zelfs nog een slaatje bij!  Dit was ook de enige plaats waar het dagmenu bestond uit een hoofdgerecht en een dessert. De appeltaart met het ijs was erg mooi gepresenteerd en smaakte ook goed.

• 

L’Amazonial
Hier verandert het lunchmenu nooit (16.80 €). Als voorgerecht kan je kiezen uit een kaas- of een garnaalkroket. Wij opteerden voor de garnaalkroket, het was er maar één, maar die was wel heel lekker. Daarna heb je de keuze uit slibtongen, steak tartare, mosselen of tomaat garnaal. Voor de laatste twee diende je een klein supplement te betalen. We aten er de slibtongen en de steak tartare en die bevielen ons allebei.

• 

Wij hebben genoten van onze maand in Knokke, goed weer en lekker eten,
een beetje leven als God in Frankrijk…