Boekreview – 111 plekken in Antwerpen die je gezien moet hebben

“111 plekken die je gezien moet hebben” is een reeks stads- en streekgidsen van de Nederlandse uitgeverij Thoth. Er zijn reeds 14 edities verschenen over Nederlandse plaatsen/gebieden en na Gent is Antwerpen de tweede Belgische stad die aan bod komt. Deze stadsgids werd geschreven door de Nederlander John Reinhard en zijn Belgische partner Marleen Tutenel die samen in Limburg wonen.  Op 16 november werd het eerste exemplaar overhandigd aan de Antwerpse burgemeester Bart De Wever.

• 

Een leuk detail is dat bij ieder boek op de voorkant tussen de titel een product staat dat de stad typeert. Bij Gent was dat de cuberdon en voor Antwerpen is dit uiteraard het Antwerpse handje!
De gids is geschreven voor zowel de Antwerpenaren als de toeristen die voor de eerste keer de stad bezoeken. Het belicht enerzijds de bekende toeristische trekpleisters maar anderzijds ook een aantal verborgen parels. Zowel echte bezienswaardigheden als speciale winkels, cafeetjes en restaurants hebben een plekje gekregen in het boek. Het is ook heel leuk om het verhaal te leren kennen achter een gebouw. De meeste plaatsen kende ik al wel, maar toch zijn er een aantal plekken die ik nu zeker wil ontdekken.

Het boek heeft een heel handig formaat om mee op stap te nemen. Vooraan staan al de plaatsen die in het boek aan bod komen alfabetisch en genummerd. Achteraan vind je de stadsplannetjes. Het is geen groot stadsplan dat je kan uitvouwen, maar telkens een plan van een deel van de stad met daarop de nummertjes van de bezienswaardigheden in dat gebied. Ik vind dit persoonlijk heel handig om de stad te doorkruisen en zo te zien wat er zich in de omgeving bevindt.

• 

ISBN 978 90 6868 806 1
€ 16.95

Advertentie

Lunchen bij Hawaiian Poke Bowl

Als je gezond wil eten, kan je in plaats van een slaatje eens opteren voor een poke bowl. “Poke” is Hawaïaans en betekent eigenlijk (in plakjes) snijden. De Poke Bowl is hip en trendy en je hebt de kommetjes vast al voorbij zien komen op social media.
De traditionele poke bowl werd rond 1970 populair op Hawaï. Rond 2012 ontdekte men het in de Verenigde Staten en daarna veroverde het Europa. Het wordt uiteraard steeds geserveerd in een kommetje (bowl). Oorspronkelijk bestaat het uit rijst, groenten en rauwe vis (meestal tonijn), maar tegenwoordig vind je ook veggie versies en varianten met vlees.

Hawaiian Poke Bowl heeft momenteel 6 vestigingen in ons land: in Antwerpen, (Nationalestraat en Meir), Wijnegem, Leuven, Hasselt en Mechelen. Tijdens een shoppingdagje met vriendin Diana, die houdt van gezond eten, gingen we langs in de Nationalestraat. Als je het pand betreedt, kom je in een andere wereld terecht, de Hawaïaanse jungle. Het geeft een exotisch vakantiegevoel en je ziet onmiddellijk dat je hier erg gezond en lekker kan eten.

hdr

dav

Je kan enerzijds opteren voor een “house favorite” of je kan je bowl zelf samenstellen. Alles hangt duidelijk geafficheerd. Als je zelf wil samenstellen, kies je eerst de basis (witte/bruine rijst, quinoa, salade,…), daarna je proteïne, vervolgens de mix-ins (groentjes), dressing en toppings (chilivlokken, lenteuitjes, sesammix,…). We bestelden aan de toonbank en een supervriendelijk meisje bracht daarna onze bowl aan tafel. Wij besloten voor de “house favorites” te gaan. Je hebt telkens de keuze tussen een medium en een large. De medium was voor ons ruim voldoende. Ik opteerde voor de “Classic Tuna” (10.90 euro) met tonijn, avocado/guacamole, jalapenos, seaweed salad, komkommer (9.90 euro) met tofu, avocado/guacamole, komkommer, wortel, edamame, kerstomaatjes, seaweed salad, sesam dressing en sesam soy. We konden als basis kiezen tussen witte of bruine rijst en die was nog een beetje lauw. Ik kan je verzekeren, het smaakte heerlijk!

Koffie hebben ze niet, maar een theetje achteraf kan wel.

Het is ons beiden heel erg bevallen. Een lekkere en gezonde bowl met verse ingrediënten in een leuk kader. Mij zien ze er in elk geval nog terug!

Burgers van De Burgerij

Af en toe een bezoekje aan een Quick-restaurant, daar hou ik wel van. Bij Ellis Burger aten we al enkele keren en De Burgerij stond reeds geruime tijd op ons to-do lijstje. Fastfood is het in De Burgerij niet, maar je kan het ook geen gastronomie noemen; we spreken eerder van fastronomie!

De Burgerij is het burgerrestaurant van gewezen sportjournalist Robin Janssens en voormalig voetballer Björn Meeuwsse. Ondertussen zijn er al vier vestigingen, twee in Antwerpen en twee in Nederland (Amsterdam en Rotterdam). Wij gingen naar het Eilandje en dat is werkelijk een prachtlocatie! We kregen een tafeltje aan het raam met schitterend uitzicht op het MAS. In de zomer moet het zalig zitten zijn op het terras. Het is een groot en mooi restaurant met vrij veel hout en dat zorgt voor een gezellige sfeer.

hdr

hdr

Je kan gewoon een burger bestellen of gaan voor een full option. Wij kozen voor deze laatste optie en kregen bij onze burger knapperige frietjes en een klein slaatje. Ik bestelde de samurai salmon (wilde zalmmoot, wakamé, geconfijte gember, geroosterde sesamzaadjes, wasabi mayonaise) en aan de overkant kwam de dolce vita op tafel (gemalen rundsvlees, Provolone, tomaat, rucola, pancetta, gegrilde groentjes, basilicum-mayonaise). Ze waren beiden lekker en de porties heel ruim (we kregen niet alles op 🙂 ) . Bij De Burgerij denkt men ook aan de vegetariërs en de kinderen. Indien je geen burger lust, kan je altijd een wrap of een salade eten.

We besloten uiteindelijk toch nog een dessertje te nemen en kozen voor de applecrumble. Ik verwachtte een vuurvast potje met appel en crumble erop. Wat er op tafel kwam, noem ik eerder een appel(crumble)taart, maar ze was overheerlijk, echt een aanrader!

Natuurlijk is het in De Burgerij duurder dan in een fastfoodketen. De burgers zijn lekker (al kan een Giant ook heel goed smaken 😊 ) en de porties zijn heel ruim. Het is er gezellig zitten in een mooi kader met prachtig uitzicht. De bediening was vriendelijk en snel. Een mooi totaalconcept!

OPEN MONUMENTENDAG VLAANDEREN – BOURLASCHOUWBURG in ANTWERPEN

Zondag vond de 31^e editie van Open Monumentendag plaats. Het is een dag dat het publiek een kijkje mag nemen in het cultureel onroerend erfgoed. Wij namen er voor de eerste keer aan deel en besloten de Bourlaschouwburg in Antwerpen te bezoeken, een beschermd monument sinds 25 maart 1938.

De Bourla staat op de plaats van het vroegere Tapisseriepand. Dit werd opgericht in de 16^e eeuw door de Antwerpse ondernemer Gilbert Van Schoonbeke en was toen dé verkoopzaal voor wandtapijten. Sinds 1709 werd dit pand gebruikt als schouwburg. Iedere stad moest een theater hebben en daarom ging Pierre Bruno Bourla samen met burgemeester Floris van Ertborn in de winter van 1827-1828 naar Frankrijk om de theaters van Parijs, Dijon en Straatsburg te bezoeken. Bourla ontwierp de nieuwe schouwburg met bijzondere architectuur en de bouw startte in 1830. Na vier jaar werd het Théâtre Royal Français ingehuldigd. De voertaal was Frans en er werd alleen opera gespeeld. In 1933 veranderde de naam in Koninklijke Nederlandse Schouwburg. Vanaf dan werd in het Nederlands gespeeld en kwam er naast opera ook toneel op de planken. In 1980 sloot de schouwburg de deuren en in 1991 startte een grote tweejarige renovatie met behoud van de oorspronkelijke theatermachinerie. Sinds 1998 is Het Toneelhuis er gevestigd, een fusie tussen de Koninklijke Nederlandse Schouwburg en de Blauwe Maandag Compagnie.

De Komedieplaats is niet zo ruim en en om groter te lijken werd voor een halfronde voorbouw gekozen. Deze heeft verschillende toegangen zodat de koetsen konden binnenrijden. Het luxueueze zaalinterieur is hoofdzakelijk in rood en goud.

Er werd gebruik gemaakt van het trompe l’oeil effect.
De ronde plafondschildering lijkt een koepel maar is bijna vlak. Je ziet er staande figuren die Handel en Scheepvaart, Landbouw en Jacht, Kunst en Letterkunde en Industrie en Wetenschap voorstellen. Daarnaast vind je zittende figuren die de vier werelddelen voorstellen: Amerika, Afrika, Europa en Azië. In het midden situeert zich de “Maagd van Antwerpen, Metropool van Kunst en Handel”.  Komt hierdoor de uitspraak “Antwerpen is ‘t stad en de rest is parking”?

 

De scène is ook hellend wat je vanuit de zaal eigenlijk niet opmerkt. Vroeger werd het decor op panelen geschilderd en met een hellende vloer was het perspectief beter. Voor sommige voorstellingen wordt de vloer echter wel recht gemaakt.
De koninklijke loges bevinden zich naast het podium. Van daaruit heb je niet het beste zicht, maar men ging vroeger vooral naar theater om gezien te worden.
We mochten ook nog de kelders bezoeken en de toneeltoren met de oorspronkelijke houten theatermachinerie uit 1834 die nog integraal bewaard is.

 

mde

 

 

dav

Op bepaalde zaterdagnamidagen gedurende het jaar kan je de Bourlaschouwburg bezoeken en dat is zeker een aanrader!

Bezochten jullie ook een gebouw op Open Monumentendag?

 

REVIEW – lasagne bij LIVELLI

Lasagnerie Livelli opende haar deuren in de zomer van 2016, maar ik was er tot voor deze zomer nog nooit geweest. Hoog tijd dus voor een bezoekje…

dav

dav

Het restaurant is gelegen op de Waalsekaai op het Antwerpse Zuid, een buurt waar ik graag vertoef. Het is aangewezen om vooraf te reserveren. We zijn er ondertussen twee keer geweest en hebben gemerkt dat, indien je niet gereserveerd hebt, er meestal geen plaats meer is.

Het interieur is eigentijds, licht en fris. Bij Livelli word je heel hartelijk ontvangen en je krijgt er onmiddellijk een uitleg over het concept. Het is een lasagnerie waar alles homemade is. Ze starten zelfs met het malen van het graan tot bloem om daarvan pastadeeg te maken. Uiteraard worden ook de sauzen zelf gemaakt. Er zijn steeds vier verschillende lasagnes en één suggestie. Ook kan je bij je lasagne een aangepast slaatje krijgen.

De eerste keer dat we er gingen eten, was in het aspergeseizoen en toen gingen we voor de suggestie: lasagne met asperges en pancetta. Wat was die heerlijk met lekker veel asperges.

De tweede keer dat we Livelli bezochten gingen we all the way! We startten met de Livelli’s Starter (13€), een plankje met lekkere antipasta om te sharen. Een echte aanrader voor degenen die graag aperitieven!

Daarna ging ik voor de vegetarische lasagne (17€) met het Bolognaise slaatje (3.9€). Mijn dochter ging voor de zalmlasagne (17€) met het aangepaste slaatje (4.5€). Deze lasagnes waren lekker, maar niet te vergelijken met de aspergelasagne. Wij besloten om in de toekomst steeds voor de suggestie te gaan.

Als dessert nam ik nog een tiramisu (8€) (ik vond hem wel een beetje té alcoholrijk 😊 ) en mijn dochter een panna cotta (7€). We sloten af met een heerlijke homemade limoncello.

 

Livelli heeft een beperkte kaart. Alles is dagvers en op is op! Hoe later je komt, hoe meer kans je hebt dat een bepaalde lasagne niet meer beschikbaar is. De porties zijn ruim en de presentatie is erg verzorgd. Ik vind het een leuk concept met heel vriendelijke bediening, een gezellig sfeer en lekkere lasagne! Wij keren beslist nog terug.

NUOC MAM, een nieuw adresje op het Antwerpse Zuid

Zaterdagmiddag gingen we lunchen bij Nuoc Mam, een nieuw Vietnamees restaurant in de Volkstraat. Dit adresje is recent geopend (minder dan twee weken geleden!)

Je kan binnen plaatsnemen of buiten op het kleine terras gaan zitten. Binnen hangt een gezellige Aziatische sfeer met lampions, planten en enkele mooie schilderijen.

Op de kaart staan springrolls, pho’s, noedelsalades en enkele typisch Vietnamese gerechten. Wij kozen beiden voor gegrilde zeebaars met oosterse kruiden en soja dressing (16 euro). De zeebaars werd op het vel gegrild en geserveerd met groenten (courgette, groene asperge, champignons, paprika) en witte gekookte rijst. We kregen gewoon bestek, maar er stonden ook stokjes op tafel.

De zeebaars was overheerlijk en ook de gerechten van de andere klanten zagen er allemaal erg smakelijk uit. Je kan er ook voor kiezen om te sharen, want iedereen krijgt een leeg bordje waarop je je eten kan scheppen.
Voor de koffie en de thee zijn we buiten op het terras in de zon gaan zitten.

Voor ons twee bedroeg de rekening 48.05 euro (twee keer zeebaars, een glas rosé, een cava, een koffie en een groene thee).

Het eten was erg lekker en zowel binnen als buiten is het gezellig zitten. De bediening is super vriendelijk, maar dat is ons al meerdere keren opgevallen bij Aziatische restaurants!

In het weekend is het restaurant doorlopend open van 12 tot 22 uur. In de week is er een middag- en een avondservice.

Authentiek Italiaans bij Nuova Era

Het was al een tijdje geleden dat we nog eens Italiaans waren gaan eten. Nuova Era op het Antwerpse Zuid is een gezellig authentiek restaurantje naast het museum. De meeste Italianen in Antwerpen hebben een vrij modern en strak interieur. Deze zaak daarentegen heeft een warme en gezellige inrichting. Ook de ontvangst was vriendelijk en de omgang met de klanten erg joviaal.

Als voorgerecht opteerden we voor carpaccio met rucola en parmezaan (13.50 €). Ondanks dat het een beetje vochtig was, vond ik het wel lekker. Het was ook een ruime portie.

Daarna aten we linguine met venusschelpen, witte wijn, look en peterselie (17.50 €). Heerlijk en lekker veel schelpjes!

Als dessert gingen we voor de huisgemaakte tiramisu (7.90 €) en dat was smullen! Vaak vind ik dit typisch Italiaanse nagerecht te zoet of te zwaar, maar dat was hier niet het geval

Het lekkere eten, de correcte prijzen, het gezellige interieur en de aangename en losse sfeer droegen bij aan een geslaagde avond. Enig minpuntje vond ik dat het er niet echt aangenaam warm was.

Antwerpse Week van de Pateekes

De Week van de Pateekes – georganiseerd door Antwerpen Koekenstad – liep van 1 tot 10 februari en zette de Antwerpse patissiers in de kijker. Ik had al gehoord over deze Pateekesroute, maar er zelf nog niet aan deelgenomen. Toen een vriendin erover begon, hapte ik onmiddellijk toe zonder eigenlijk goed te weten waaraan ik me mocht verwachten…

Voor 10 euro kon je een Pateekes Pass kopen bij de toeristische dienst of in één van de deelnemende zaken. Je kreeg dan een kaart met 10 bonnetjes, een inkomkaart voor de tentoonstelling “Martougin” en de Pateekesgids. Deze gids geeft een korte uitleg over de deelnemende zaken, wat je er krijgt en hoeveel bonnetjes je hiervoor dient in te leveren. Het is dus niet zo dat je voor 10 bonnetjes sowieso 10 gebakjes krijgt.

In het midden van het boekje zit een stadsplan met daarop aangeduid de deelnemende zaken zodat je je route op voorhand kan uitstippelen. De meeste patiserieën zijn gelegen in het centrum van de stad, maar er is er bijvoorbeeld ook eentje in Wommelgem!  In sommige zaken krijg je een gebakje, in andere een zakje koekjes, een ijsje of nog iets anders. Soms krijg je de keuze uit enkele zoetigheden. Het is niet de bedoeling dat je het lekkers ter plaatse consumeert (dus een zakje meenemen is handig 😊).

Zowel bij Maison Dandoy als bij Philip’s Biscuits kregen we een zakje koekjes voor 1 bonnetje

Eerst gingen we iets drinken om onze route een beetje te plannen. Je dient immers een keuze te maken welke van de 36 deelnemende zaken je wilt bezoeken. Delrey was onze eerste halte, waar ik een diamantje oppikte. Bij Goossens waren de rochers niet meer beschikbaar, maar er werd ons een alternatief aangeboden of we konden een andere dag terugkomen. Ik heb ook niet op één dag al mijn bonnetjes ingewisseld omdat ik vind dat lekkernijen vers moeten gegeten worden. Koekjes kan je zonder probleem een weekje bewaren, maar vers gebak eet ik het liefst dezelfde dag op of ten allerlaatste de dag erna.

Hiervoor gaf ik telkens 2 bonnetjes

Bij Maison Dandoy en Philip’s Biscuits kreeg ik voor 1 bonnetje een zakje lekkere koekjes. Bij Lebleu, Delrey, Neirynck en De Broers van Julienne heb ik twee bonnetjes ingeleverd. Delrey is natuurlijk altijd lekker. Neirynck was voor mij nog onbekend, maar een ontdekking dankzij de Pateekesroute! Toch stak Lebleu er met kop en schouders bovenuit! Je mocht kiezen tussen een rijsttaartje, een carré confituur, een éclair of een frambozentaartje. Ik ging voor het frambozentaartje en voor 2 bonnetjes kreeg ik 2 taartjes die bovendien echt overheerlijk waren!

Hebben jullie al eens deelgenomen aan
de Week van de Pateekes?

Takumi Ramen Kitchen Antwerpen

Op de Marnixplaats ging donderdag een nieuw restaurant open: Takumi Ramen Kitchen.
Deze noedelbar is gehuisvest in het pand waar vroeger Baraque Friture te vinden was. Het Japanse concept is afkomstig uit Duitsland (Düsseldorf), maar heeft ook al vestigingen in Nederland en Spanje en nu dus ook in België!

Ramen is een klassieker uit de Japanse keuken, maar iedere regio heeft wel zijn eigen versie. Rond 1900 werd het door Chinese immigranten meegenomen naar Japan. Eigenlijk is het een maaltijdsoep. In de bouillon zitten naast noedels ook groenten en meestal vlees of vis. Ramen zijn licht verteerbaar, maar wel voedzaam en gezond. In Japan worden ze de ganse dag door gegeten, zelfs al bij het ontbijt!

Zaterdagmiddag iets na 12 uur arriveerden we aan het restaurant. Aan de buitenkant was het bijzonder, een beetje druk met grote tekeningen op de ruiten en Japanse opschriften. Dat creëerde onmiddellijk een Aziatisch streetfood gevoel!
We werden ontvangen door een heel vriendelijke man en mochten zelf een tafeltje uitkiezen. Het is een kleine zaak met een 7-tal tafeltjes en één lange tafel in het midden die tegen 12.30 uur bijna helemaal vol zat. Op tafel lag een kleurrijke geplastificeerde kaart met het menu op.

hdr

dav

We kregen meer dan voldoende tijd om onze keuze te maken. Je kan bij Takumi kiezen tussen drie soorten ramen: shoyu-ramen op basis van sojasaus, miso-ramen op basis van miso (gefermenteerde bonenpasta) en shio-ramen met meer zout. Er staan ook twee vegetarische ramen op de kaart. Je kan er eveneens terecht voor enkele variaties van gyoza (Japanse kip dumplings).

Wij bestelden Teriyaki Wantan Shoyu Ramen (sojaramen – 16€) en Teriyaki Miso Ramen (misoramen -14.80€). Na een klein kwartiertje werden onze gerechten opgediend. We kregen elk een grote bowl met een grote lepel erin. Op tafel stond ook nog een bakje met servetten en stokjes.

dav

Het smaakte erg goed. We waren aangenaam verrast toen we zagen dat er in onze bowl ook enkele stronkjes paksoi lagen; iets wat we anders niet eten. Op het moment zelf hadden we het niet door, maar achteraf gezien bleek deze paksoi ter compensatie van het ontbrekende shoyu tamago (een eitje dat volgens de kaart deel uitmaakt van de meeste ramen). Het is een heel toegankelijk keuken; voor wie het gewend is om Belgisch te eten, zaten er geen té uitgesproken smaken of kruiden in (tenzij een sojasausje al te exotisch voor je is).

De bediening is supervriendelijk en vlot. Er werd ons door verschillende mensen gevraagd of het gesmaakt had. Op een klein uurtje stonden we buiten, ideaal voor een noedelbar! Hier gaan ze ons nog wel eens terug zien – we hebben nu immers een klantenkaart 🙂