Vorige keer schreef ik dat we naar Spa geweest waren. De waterkuren werden er bekend in het midden van de 16e eeuw dankzij het werk van Gilbert Lymborh. De arts van de prins-bisschop van Luik schreef over de koolzuurhoudende bronnen die je er vindt. Tot het einde van de 18e eeuw spreken we van “bronkuurtherapie”. Deze bestaat enkel uit het drinken van bronwater. Zo dronk Peter de Grote in 1717 tot 20 bekers per dag!
Wij gingen in Spa op zoek naar de verschillende bronnen en wilden het water wel eens proeven!
De Peter-de-Grotebron – rue du Marché 1A – heeft zijn naam te danken aan de genezing van tsaar Peter de Grote die in 1717 een bezoek bracht aan Spa. Het huidige gebouw werd in 2012 gerestaureerd door architect Leo Haesbroeck en herbergt nu ook de Dienst voor Toerisme. De Peter-de-Grote bron is een beschermd historisch monument.
De Barisartbron – rue de Barisart 295 – kende tot het midden van de 19e eeuw amper succes bij kuurgasten. Tot 1850 liep het water van deze bron vrij in de wei waar het werd opgevangen. Beroemde musici bezochten deze bron regelmatig o.a. Charles Gounod en Giacomo Meyerbeer. De bouw van het paviljoen begon in dezelfde eeuw en werd in 1972 vervangen door het huidige gebouw van architect Marcel Geenen.
De Géronstèrebron – route de la Géronstère 119 – is de meest afgelegen bron, ze ligt aan de rand van het bos op ongeveer 410 meter hoogte. Het water bevat zwavel en smaakt absoluut niet lekker. Vanaf de 17e eeuw was ze één van de meest bezochte bronnen. Het bronwater verloste Peter de Grote van zijn spijsverteringsproblemen. In 1655 werd de bron beschermd door een gebouw dat samen met dat van de Sauvenièrebron tot de oudste monumenten van de stad Spa behoort. De bron werd meerdere malen verwoest en in 1975 heropgebouwd naar het voorbeeld uit de 18e Deze bron is zonder twijfel één van de mooiste van Spa.
De Tonneletbron – route du Tonnelet 82 in Nivezé – is één van de bronnen in Spa met het hoogste koolzuurgehalte. Men begon ze te bezoeken in het begin van de 17e eeuw. Het water werd bestudeerd door artsen Rys en Heers. Aan het einde van de 18e eeuw won de bron aan bekendheid toen apotheker Briart er een badhuis exploiteerde. De bron dankt zijn naam aan het feit dat het water werd opgevangen in een vaatje (tonnelet). Dit is eigenlijk “Spa Marie-Henriëtte”, maar voor de commercialisering wordt het ijzer eruit gehaald.
De Sauvenièrebron – rue de la Sauvenière 116 – is de oudste en meest bezochte bron in de 16e en de 17e eeuw (samen met de Peter-de-Grotebron). Volgens de legende werd ze ontdekt door Sint-Remaclus (patroonheilige van Spa en de Ardennen). Hij zou zijn voetafdruk geplaatst hebben in de rots bij de bron. Daardoor beschouwde de bevolking ze als wonderbaarlijk en zou ze over vruchtbare krachten beschikken. In 1787 genas het water de bloedarmoede van de Hertogin van Orléans, de moeder van de toekomstige koning Lodewijk Filips. Het paviljoen werd opgetrokken omstreeks 1650 en is het oudste monument van Spa, samen met de naburige Groesbeekbron en de Géronstèrebron.
De Groebeekbron ligt op enkele meters van de Sauvenièrebron maar beschikt over andere weldaden. Dit water is afkomstig van het Veen van Malchamps. In 1651 bouwde de baron van Groesbeek het huidige monument in klassieke stijl. Eén van zijn afstammelingen, markies de Croix, liet het monument uitbreiden en restaureren in 1776.
Wij vonden dat het water van de bronnen een vreselijke geur had en hebben enkel van de Barisartbron gedronken. Ook dit water vonden wij eigenlijk niet lekker (licht koolzuurhoudend maar een zeer sterke ijzersmaak).
genieten in stijl 