Liefde voor Muziek

Eén van de televisieprogramma’s die ik de laatste weken trouw gevolgd heb, is “Liefde voor Muziek”. Wekelijks kijken we met ongeveer 800.000 mensen naar het programma.

Ik vind het een fantastisch concept waarin vijf Vlaamse artiesten (Natalia, Koen en Kris Wauters, Bart Peeters, Lady Linn, Isabelle A) en twee Nederlanders (Josje Huismans en Gers Pardoel) in Mallorca elkaars liedjes zingen. De drie nummers die mij het meest aanspraken vind je hieronder.

Natalia en Clouseau zijn bij ons gevestigde waarden en waar Bart Peeters is, wordt plezier gemaakt! Lady Linn kende ik eigenlijk niet goed, maar wat heeft zij een stem! Isabelle A herinnerde ik me – net als velen onder jullie waarschijnlijk – van “Hé lekker beest”, wat ondertussen al meer dan 25 jaar geleden is! Voor mij is zij dé revelatie van het programma. Ze zingt fantastisch, kan veel verschillende genres aan en is bovendien een mooie verschijning. Josje heeft mij ook verrast! Zij kan heel wat meer dan wat we bij K3 zagen. Bij de liedjes van Gers koos zij voor Bagagedrager en wat deed ze dat goed! Wat je zag en wat je hoorde, klopte volledig en Gers zei verbaasd “jij ken rappen!” Tenslotte is er nog Gers Pardoel… Hij zegt vaak dat hij geen super zanger is, maar weet van ieder liedje een echte “Gers-song” te maken!.

Het lijkt me een leuke bende en volgens mij hebben ze allemaal van de trip genoten. Het verbaasde me dat ze – ondanks dat ze al jaren in het vak zitten – stress hadden om elkaars liedjes te brengen. Ze hebben mij in ieder geval een aantal fijne avonden gebracht en ik hoop dat het programma volgend jaar terugkomt met even fijne artiesten!

 

Portugal terechte winnaar van het Songfestival!

Het Songfestival is niet meer zoals vroeger toen we er echt naartoe leefden. Toch hebben ook wij zaterdag gekeken, benieuwd welk land zou winnen en hoe België het zou doen…

Portugal won voor het eerst in de geschiedenis het Songfestival! Salvador Sobral zong Amar pelos dois, een breekbare song gebracht door een fragiele zanger. Zowel de vakjury als de televoters bezorgden hem een afgetekende overwinning! Ook naar mijn mening was dit zonder twijfel het meest pakkende nummer van de hele reeks en zeker geen typisch songfestivalnummer. Na zijn overwinning zong hij het liedje opnieuw samen met zijn zus Luisa, die het geschreven heeft en het op de repetities zong. Portugal had hiervoor toestemming gevraagd en gekregen van de Songfestivalorganisatie, een voorzorgsmaatregel. Naar het schijnt moet Salvador binnenkort een zware hartoperatie ondergaan. 

Ondanks het feit dat ik “City Lights” een mooie song vind, kon Blanche me tijdens de halve finale niet echt overtuigen. Een meisje van 17 en miljoenen kijkers… niet te verwonderen dat ze erg onder de indruk was. De zenuwen namen duidelijk de overhand en dat kon ik – niet eens een echt muziekgenie 🙂 – zelfs duidelijk horen! In de grote finale deed ze het echter schitterend! Het verbaasde ons dat ze van de vakjury niet meer punten kreeg en zo strandde op een negende plaats. Dankzij het publiek stootte ze echter door naar een welverdiende vierde plaats op slechts 11 punten van nummer drie!

Van Italië had ik eigenlijk meer verwacht. Het was één van de topkandidaten,  maar misschien had dat wel meer te maken met wat er op het podium stond: een aap! Bulgarije, de benjamin van de avond, kon mij ook niet echt bekoren. Waarschijnlijk zullen jonge meisjes dit wel meer kunnen appreciëren. Moldavië bleek een onverwachte derde te zijn. Mijn dochter had hen nochtans bij de favorieten geschat. En dan was er nog de striker, die tijdens het optreden van Jamala opdook en snel van het podium werd verwijderd.

Vroeger keek bijna iedereen naar het Songfestival. Maar met de komst van de vele Oost-Europese landen verloor de liedjeswedstrijd veel van haar glans. Toch heb ik de indruk dat er een kentering op komst is. Of is dit misschien een gevolg van het feit dat België het de laatste jaren erg goed doet?

Eten bij Mijn Pop-uprestaurant ?

Mijn Pop-uprestaurant is voor de eindspurt ondertussen opnieuw naar de kust verhuisd. Er zijn nog drie duo’s over die de finale spelen in Blankenberge.

Leena en Yannick zijn duidelijk de favoriet van de jury. Hun concept is van in het begin al heel duidelijk: surf en turf (vlees en vis samen op het bord). Hun pop-up kreeg dan ook de toepasselijke naam “Meat & Griet”. Leena had nog geen keukenervaring, maar ze is verstandig genoeg om er een succes van te maken.

De Boys van Tsjops, al 22 jaar beste vrienden, hun passie is BBQ. Ik ben geen fan, vind ze van in het begin zo gelaten, zonder veel drive, wat onverschillig zelfs… Hun eten blijkt lekker te zijn, maar ze zullen nooit mijn favorieten worden.

Mitchell is voor mij de beste kok. Daniela is, ondanks dat ze nog geen horecaervaring had, een supergastvrouw: charmant, goedlachs en leergierig.  In hun restaurant Table’O draait alles om kunst en dat is hun grootste probleem; hun concept op het bord brengen.

Eén van de hoogtepunt dit seizoen was voor mij het bezoek van Bart Kaël en Luc Appermont. Wat deden ze het geweldig; ze waren leuk om te zien en hadden heel wat kennis van zaken.
Een aantal jaren geleden werden de Boxy’s op ons losgelaten met een enorm succes. Toch heb ik het gevoel dat ze na twee seizoenen en een eigen programma op televisiegebied over hun hoogtepunt zijn. Leuk om dit seizoen Bart en Luc in te schakelen!

In het verleden zijn we enkele keren gaan eten bij Ciccio in Knokke. Het restaurant van Claudio Dell’Anno was het lievelingsrestaurant van de jongste dochter.  Claudio won in 2009 de tweede editie van Mijn Restaurant samen met zijn toenmalige vriendin Gaëlle.
Vorig jaar hebben we de meisjes van Strombowli bezocht en dat was ook een echte voltreffer!
Bij de start van het programma dachten we één van de pop-ups een bezoekje te brengen, maar dat plan hebben we laten varen. Het is niet zo dat we echt grote fan zijn van één van de duo’s of van hun keuken. Ik veronderstel dat een menu ongeveer 50 euro kost en dat is het mij niet echt waard.

Wie er gaat winnen? Ik vind Daniela en Mitchell het sympathiekste duo. Hij is ook de beste kok en zij laat als gastvrouw/-heer de sterkste indruk na in deze reeks. Toch vrees ik dat ze het onderspit moeten delven door hun aartsmoeilijke concept. Zij zijn alleszins mijn favoriet, maar ik denk dat Meat & Griet zal winnen.

Hebben jullie een favoriet?

Wie blijft getrouwd in “Blind Getrouwd”?

Vorig jaar keek ik voor het eerst naar “Blind Getrouwd” en vond het een vrij raar concept. Mensen worden op “wetenschappelijke basis” gekoppeld, trouwen bij de eerste ontmoeting en beslissen na vier weken of ze getrouwd blijven. Dit jaar stelden de experten uit een grote groep singles vier koppels samen (vorig jaar waren het er maar drie).

Maandag weten we wie getrouwd blijft! Ik heb wel al een vermoeden en dat wil ik met jullie delen. Het lijkt me in ieder geval veel eenvoudiger dan De Mol ontmaskeren 🙂

Tine en Ben klikten vanaf het eerste moment niet. Vorig jaar zagen we dat ook al bij Nuria en Stijn. Ik dacht toen zelfs even dat Nuria haar ja-woord niet zou geven, maar het kan verkeren… Ze zijn nog altijd gelukkig samen. Tine en Ben doen veel moeite om hun huwelijk te doen slagen maar het blijft moeilijk. Tine is niet erg fijngevoelig en dat komt bij Ben hard aan (wat ik heel goed kan begrijpen). Ze blijven volgens mij niet getrouwd.

Sally en Mathias leken in het begin een goede match te zijn. In de weken erna werd het steeds moeilijker. Matthias doet in mijn ogen echt zijn best. Ook hen zie ik niet getrouwd blijven.

Tussen Evelien en Nicolas klikte het vanaf het eerste moment. Evelien heeft het wel moeilijk gehad met de vele aanrakingen van Nicolas. Ik erger me eigenlijk aan zijn aanhankelijkheid en ik denk dat ik niet de enige ben… Toch ben ik er vrij zeker van dat zij getrouwd blijven.

Veerle en Nick bleek een zeer geslaagde match. Het is al een hele tijd duidelijk dat ze er beiden voluit voor willen gaan. Veerle is door haar verleden wel een beetje terughoudender, maar dat lijkt niet echt een probleem. Zij blijven volgens mij zeker getrouwd!

Als twee van de vier koppels getrouwd zouden blijven, hebben de experten volgens mij goed werk geleverd! Ik ben benieuwd…

“De Mol” nadert de ontknoping

Net zoals vorig jaar kijk ik ook dit jaar weer trouw naar “De Mol”. De zoektocht is precies nog moeilijker dan andere jaren. In blogland heb ik er ook al heel wat over voorbij zien komen. Falderie doet regelmatig een gokje en bij Kool Family maken ze er meer werk van.

Al een aantal weken denk ik dat Robin De Mol is. Vanaf het moment dat hij vroeg “wanneer zou De Mol eens opduiken”, ben ik hem beginnen verdenken. Af en toe twijfelde ik wel even, maar ik kwam altijd opnieuw bij hem uit.

Annelies kan het volgens mij niet zijn omdat ze het in heel veel opdrachten liet afweten. Dat zou te opvallende sabbotage zijn en moet De Mol het spel niet subtiel sabbotteren? Of willen ze ons echt op het verkeerde spoor zetten? Toch vond ik het raar dat ze deze week na een paniekaanval nog de juiste koffer uit het water haalde.

Dat Eline en Davey elkaar echt niet vertrouwen, bleek nog maar eens in de laatste aflevering. De televisiemakers maken daar handig gebruik van en zetten het extra in de verf. Zo lijken beiden erg verdacht. Ik denk ook niet dat ze een politie-inspecteur De Mol laten zijn. Vraag me niet waarom… buikgevoel…

Volgende week is het de voorlaatste aflevering. Ik heb nu al medelijden met diegene die dan afvalt; dat moet verschrikkelijk zijn, zo net voor de finale het spel moeten verlaten.

Volgens mij is Robin De Mol en Davey de winnaar. Natuurlijk kan ik er ook volledig naast zitten (Falderie is immers mijn dochter 🙂  ).

Wat denken jullie?

La La Land

De dag voordat de Oscars uitgereikt werden, ben ik naar La la Land gaan kijken. De film die zes Oscars en zeven Golden Globes kreeg, speelt ondertussen al bijna twee maanden in de bioscopen. La La Land wordt dan ook terecht de filmhype van het moment genoemd. De hoofdrollen worden gespeeld door Emma Stone en Ryan Gosling.

In moeilijke tijden – denk aan de terreur en de protesten tegen de nieuwe Amerikaanse president – houden de mensen van iets leuk en luchtig. La La Land is dan ook een echte feelgood-musical die boordevol Hollywood nostalgie zit. Dit merken we zowel aan het decor als aan de liedjes en de choreografieën.
Ik vond de titel eerst wel een beetje vreemd totdat ik begreep dat La La Land verwijst naar de droomwereld van Los Angeles (LA).

Het is nog maar de tweede grote speelfilm van Damien Chazelle (na Whiplash). De film start groots met een monsterfile op de autostrade. De mensen komen uit hun auto’s, beginnen te zingen en sommigen staan zelfs op de motorkappen te springen. Dat is iets dat enkel in Amerika mogelijk is: ik zie hier de autostrade nog niet afgesloten worden om een openingsscène voor een musicalfilm op te nemen…

De film gaat over Sebastian, een jazzpianist die ervan droomt om ooit een jazzclub in haar oude glorie te herstellen. Hij ontmoet Mia Dolan die in een koffiebar werkt, terwijl ze ontelbare audities doet om een Hollywoodcarrière te kunnen opbouwen. Terwijl ze beiden hun dromen najagen, worden ze verliefd  op elkaar. De chemie tussen de twee spat echt van het scherm!

Het muzikale hoogtepunt is zonder enige twijfel het wondermooie nummer “City of Stars” dat terecht de Oscar kreeg voor “Best Orginal Song”.

Deze film is volgens mij een echte aanrader, zelfs als je niet van musicals houdt. Er wordt immers niet té veel in gezongen!

Historische blunder op Oscaruitreiking!

Zondagnacht werden voor de 89e keer de Oscars uitgereikt. Presentator Jimmy Kimmel zou hiervoor 15.000 dollar krijgen! Spijtig genoeg konden we het niet volgen op televisie, maar gelukkig is er internet! De nominaties waren al bekendgemaakt op dinsdag 24 januari en La La Land was de grote Oscarfavoriet met 14 nominaties. Ik had drie genomineerde films gezien: Lion, Jackie en op de valreep La La Land (waarover weldra een review).

Ondanks het feit dat La La Land zes Oscars heeft gewonnen is het voor hen geen onverdeeld succes geworden. Moonlight kreeg immers het meest begeerde beeldje voor Beste Film. Maar wat een vreemde gebeurtenis was dat! Warren Beatty en Faye Dunaway riepen La La Land eerst uit als Beste Film. Beatty had de verkeerde envelop gekregen! “Het gekste Oscarmoment ooit?”, vroeg Emma Stone, in ieder geval een historische blunder!
La La Land had het record van Ben-Hur, Titanic en The Lord of the Rings kunnen evenaren door 11 Oscars te winnen, helaas…
“Beste Regisseur” werd de 32-jarige Damien Chazelle van La La Land. Hij werd daarmee de jongste regisseur die ooit een Oscar won.

De politieke statements bleven beperkt. Jimmy Fallon heeft enkele grapjes gemaakt, o.a. over Meryl Streep en het gebeuren op de Golden Globes.
De Iraanse regisseur Asghar Farhadi, die het beeldje kreeg voor Beste Buitenlandse Film, kwam  niet opdagen als reactie op het inreisverbod van Trump, maar liet wel een boodschap voorlezen.
Dit was zijn tweede Oscar nadat hij in 2012 Rundskop van de overwinning hield.

Na de kritiek van vorig jaar kunnen we ook stellen dat de Oscars ook niet meer zo blank zijn.
De bijrollen werden immers gewonnen door een Afro-Amerikaanse acteur en actrice.
Moonlight gaat over een zwarte jongentje dat worstelt met zijn seksualiteit.

Op de Oscars gaat het niet enkel om de films. De actrices proberen de aandacht van de pers te trekken met hun adembenemende jurken. En dat is voor mij, als styliste, natuurlijk een moment om naar uit te kijken! Halle Berry droeg een prachtige asymmetrische jurk van Versace. De jurk van Emma Stone was van Givenchy en deed denken aan de glamour van vroeger. Nicole Kidman droeg een sobere stijlvolle Armani-jurk. Meryl Streep koos, na het debacle met Karl Lagerfeld, voor een jurk met blote schouders van Elie Saab. Het was gedurfd voor haar leeftijd, maar wel mooi. Ik vond het alleen spijtig dat haar kapsel niet was opgestoken.

 

Heerlijke televisieweken!

Over het algemeen kijk ik weinig televisie. Dit seizoen zijn er echter een aantal programma’s die ik graag volg. Ik zet ze voor jullie even op een rijtje.

“Reizen Waes” op Eén staat bij ons op zondag geprogrammeerd. We volgen Tom Waes gedurende 10 weken naar onbekende plekken en krijgen unieke en fascinerende reisreportages voorgeschoteld. Zo maakte ik kennis met Tuvalu, een plek die binnen een aantal jaren misschien niet meer bestaat…  De twee vorige seizoenen heb ik spijtig genoeg niet gezien want een programma met Tom Waes interesseerde mij niet echt, maar ondertussen heb ik dankzij “Wauters & Waes” de man echt wel leren appreciëren.

Maandag is het “Blind Getrouwd”, een programma gebaseerd op een Deense format. In dit tweede seizoen worden opnieuw acht singles gekoppeld door vier experten. Ze trouwen bij hun eerste ontmoeting, vertrekken op huwelijksreis en gaan samenwonen. Op het einde beslissen ze of ze getrouwd blijven. Ik ben benieuwd hoe het dit jaar gaat aflopen…

Op maandag volg ik ook nog “De Mol” op Vier. Dit jaar ga ik, net als een groot deel van Vlaanderen, voor de vijfde keer mee op zoek naar de Mol. Dit seizoen begon met 11 deelnemers en speelt zich af in Zuid-Afrika. Wie wordt De Mol en wie de winnaar? Misschien nog een beetje te vroeg om al een gokje te wagen…

Dinsdag en donderdag kijken we naar Mijn Pop-uprestaurant. In dit vierde seizoen strijden zes duo’s voor 100.000 euro. De restaurants staan dit jaar enkel in Antwerpen en Kortrijk. Vorig jaar gingen we eten bij Strombowli. Misschien brengen we ook dit jaar wel een bezoekje aan één van de pop-ups, maar we zijn er nog niet uit naar welk restaurant we willen gaan…

Op woensdag staat hier “Astrid” op. Na een pauze van 4 jaar kunnen we de inmiddels 33-jarige Astrid Nuyens terug volgen. Na haar echtscheiding van “den John” is zij nu getrouwd met Gentenaar Bram Coppens. Het is niet meer zo hilarisch als vroeger, maar ik hoop dat ze nu het geluk heeft gevonden…

Voilà nu weten jullie van welke programma’s ik kan genieten!
Op een aantal van hen zal ik binnenkort nog wel eens terugkomen.
Hebben jullie momenteel een favoriet?

Jackie – de film

Na een blogje over Melania Trump en de kledingkeuzes van de huidige en de vorige first lady, gaat het vandaag over de film over één van de meest iconische first ladies van Amerika: Jacqueline Bouvier Kennedy Onassis.

Ik kijk meestal niet op voorhand naar de trailer van een film en dan gebeurt het wel eens dat ik met ietwat verkeerde verwachtingen ga kijken. In plaats van een film over het leven van Jackie, keek ik naar een film over de dagen volgend op de moordaanslag op John F. Kennedy (22 november 1963) gezien door de ogen van zijn weduwe. De film schakelt heen en weer tussen het moment van de moord, een rondleiding in het Witte Huis, de voorbereidingen van de staatsbegrafenis en een interview met de voormalige first lady. Dat is behoorlijk chaotisch, maar waarschijnlijk was het de bedoeling van de regisseur om zo aan te tonen hoe Jackie zich gevoeld moet hebben.

Een verbluffende Natalie Portman vertolkt de hoofdrol. Haar houding en stem gelijken enorm op die van Jackie. Portman ontdekte dat de first lady haar stem en uitstraling aanpaste als ze in het openbaar moest verschijnen, wat ze ook voortreffelijk imiteerde. Jackie komt niet over als een erg aangename vrouw, wel als iemand die exact weet hoe een verhaal gecreëerd wordt. Zij deed er alles aan opdat de wereld zich John F. Kennedy zou herinneren als een fantastische president. Enkele dagen na de moord geeft ze op haar eigen vraag een interview waarin ze de touwtjes in handen neemt en haar versie geeft van wat er gebeurd is.

Voor deze film zijn verschillende kledingstukken nagemaakt door de Franse kostuumontwerpster Madeline Fontaine. Kledij is uitermate belangrijk voor een film over Jackie Kennedy omdat zij een belangrijk stijlicoon is. Haar klassieke en tijdloze stijl is ook vandaag, meer dan 50 jaar later, nog steeds aanwezig in het straatbeeld; denk maar aan de grote zonnebrillen, parels en mouwloze jurkjes. Mede dankzij de kledij transformeerde Portman in Jackie Kennedy. Naast de nominatie voor Beste Actrice, werd deze film dan ook terecht genomineerd voor Beste Kostuum. Daarenboven kreeg hij ook nog een derde – overigens ook heel terechte – nominatie voor Beste Muziek. De muziek van Mica Levi ondersteunt de film geweldig!

Toen ik de film net gezien had vond ik hem tegenvallen. Dit komt vast omdat ik iets heel anders verwacht had, namelijk het levensverhaal van het stijlicoon Jackie. Je kan begrijpen dat dat voor mij als kleur-, stijl- en imagoconsulente iets was waar ik naar uitkeek! Afgezien van deze initiële teleurstelling, vond ik het wel een goede film.

Lion

Vorige week mocht ik met mijn dochter mee naar een labelvertoning bij UGC in Antwerpen. Dat is altijd spannend omdat je nooit weet welke film je te zien krijgt. Het werd “Lion”, de verfilming van het boek “A long way home”. Het boek en de film zijn gebaseerd op het waar gebeurde levensverhaal van Saroo Brierley.

Saroo is een arm Indiaas jongetje van vijf dat gescheiden geraakt van zijn moeder en broer.
Hij komt in Calcutta terecht, duizenden kilometers ver van huis. Bovendien verstaat hij de taal zelfs niet! Na maandenlang op straat te hebben geleefd – of beter gezegd overleefd – belandt hij in een weeshuis. Uiteindelijk adopteert een Australisch echtpaar hem. Als student wordt hij op een Indiaas etentje getriggerd door een lekkernij dat hij herkent van toen hij klein was. Zo start zijn zoektocht naar zijn roots. Het is zoeken naar een speld in een hooiberg. Maar met de hulp van Google Earth vindt hij waar hij woonde en trekt naar Indië…

Op het einde ontdekken we waar de naam van de film  “Lion” vandaan komt.
Bij de aftiteling wordt de aandacht ook gevestigd op het groot aantal straatkinderen dat in Indië leeft.

Saroo wordt gespeeld door Dev Platel, die we nog kennen van Slumdog Millionaire en The Best Exotic Marigold Hotel. De rol van zijn vriendin wordt vertolkt door Rooney Mara en die van zijn moeder door Nicole Kidman.

De film is genomineerd voor vier Golden Globes en kreeg zes Oscarnominaties. Deze 2 uur durende film kreeg van IMDb een score van 8/10.

Voor mij duurde het gedeelte in Indië een beetje te lang . Zo kon er niet genoeg tijd besteed worden aan de opgroeiende en volwassen Saroo. Toch vond ik het een heel goede film.