Boshyacinten in het Hallerbos

In de media had ik de mooie beelden van het paarse bloementapijt al vaak voorbij zien komen. Deze toenemende aandacht maakt van het Hallerbos de bekendste plek van Vlaanderen om naar boshyacinten te gaan kijken. Duizenden toeristen van over de ganse wereld zouden er jaarlijks naartoe trekken en vorige week dinsdag kwam ik zelfs een aantal groepen Japanners tegen!

Boshyacinten of wilde hyacinten worden door de Hallenaars ook wel “snottebellen” genoemd omdat er slijm uit de stengel loopt. De Engelse benaming “bluebells” vind ik veel mooier klinken. Het Hallerbos is momenteel 542 ha groot en behoort toe aan de Belgische staat. Naast de boshyacinten kan je er ook nog heel wat andere flora en fauna spotten.

In de Griekse mythologie werd de hyacint vernoemd naar de jonge prins Hyacinthus, die werd bemind door de God Apollo. Tijdens een partijtje discuswerpen wordt Hyacinthus dodelijk getroffen en zijn hoofd zou aan zijn lichaam blijven bengelen als een geknakte bloem. Volgens een andere legende zou het bloed van de stervende prins op het gras beland zijn, waarna er op die plaats een paarse bloem verschijnt.

De bloeiperiode van de boshyacint verschilt van jaar tot jaar, maar de tweede helft van april zou ideaal zijn. Dinsdag beloofde een mooie dag te worden en dat was dus het geschikte moment om er eindelijk eens naartoe te gaan. Wat was ik benieuwd en wat waren mijn verwachtingen hoog gespannen. Ik had immers al gelezen over feeërieke en magische beelden, een echt sprookjestafereel,….

Het is voor mij wel eventjes rijden want ik moet helaas de files op de Brusselse ring trotseren. Thuis had ik gezien dat ik mijn wagen best parkeerde op parking 1 aan de Hogebermweg want daar start een gemarkeerde hyacintenwandeling van 4.8 km. De laatste weken heeft het enorm veel geregend en daarom lagen zowel de parkeerplaatsen als de bospaden er heel modderig bij. Hier had ik niet echt bij stil gestaan, anders had ik een paar extra schoenen meegenomen.
In het weekend zou het enorm druk zijn maar op een dinsdagvoormiddag was het gelukkig vrij rustig. De wandelpaden zijn afgespannen met touwen om ervoor te zorgen dat bezoekers geen bloemen vertrappelen of plukken. Als je op een bloembol trapt, duurt het immers vijf jaar alvorens er opnieuw een hyacint groeit.

Het was een prachtige dag en een mooie wandeling  tussen de paarse bloemetjes. Toch had ik er meer van verwacht, maar waarschijnlijk lagen mijn verwachtingen veel te hoog🙈 Of was het door het slechte voorjaar dat de boshyacinten niet zo mooi waren als andere jaren? Of zijn ze misschien al gewoon op hun retour… Ik weet het niet, maar ik ben wel erg blij dat ik ze eindelijk gezien heb! Verder sluit ik ook niet uit dat ik er nog eens naartoe ga als ik in de buurt ben, maar speciaal naar Halle rijden, zal ik niet meer doen.