Maandelijks archief: november 2021

Koekjesdeeg – LET’S DOUGH IT

Bij het openmaken van mijn pakketje van Let’s Dough It werd ik onmiddellijk gelukkig!
Voor diegenen die “Let’s Dough It” nog niet kennen, wil ik het even toelichten. Hun belangrijkste product is koekjesdeeg. Geen gewoon koekjesdeeg, maar deeg dat je kan eten zonder dat het gebakken moet worden! Hun slogan is “No need to bake, Just spoon it!”.
Toen mijn vader die banketbakker was, vroeger koekjesdeeg of cakebeslag maakte, kon ik daar als kind niet afblijven. Ik snoepte stiekem van het ongebakken deeg wat eigenlijk niet  mocht omdat het ongezond was. De degen van “Let’s Dough It” kan je wel “raw” of ongebakken eten omdat ze geen eieren en onbewerkte bloem bevatten.

Ieder kartonnen potje van ongeveer 250 gram is afgedekt met vershoudfolie en een doorzichtig plastic dekseltje. Grotere potten van 400 gram of 1 kilogram zijn ook beschikbaar. Het smakengamma van “Let’s Dough It” is erg groot en wisselt regelmatig.
Je kan het deeg zo eten, maar je kan er ook heel makkelijk koekjes van bakken. Bolletjes rollen van 50 gram en 15 minuten in een voorverwarmde oven van 165°. Het is wel belangrijk dat je genoeg ruimte tussen de deegbolletjes laat want ze vormen zich tot echte grote ronde american cookies.

Samen met mijn familie proefden we zowel van het deeg als van de koekjes die ik gebakken had. Persoonlijk vond ik het koekjesdeeg Chocolate Chip Melk het minst lekker (een beetje saai) maar de gebakken koekjes vond ik dan weer overheerlijk. De smaken waren echt verdeeld, want mijn oudste dochter vond dit het lekkerste deeg. In de Toppe’Dough Banoffee proefden we duidelijk speculoos en banaan. De Velvet Bueno was dan weer het mooiste potje met het rode deeg!
Het Vegan Cinnamon Cake Beslag was, zoals een echt cakebeslag, lopender/malser dan het koekjesdeeg. Wij vonden dit allemaal superlekker! Hier heb ik geen cakejes van gebakken, maar ik heb het in de diepvriezer gestoken. Het is heel lekker als bolletjes ijs bij een stukje warme appeltaart.
De Fudge Bar ziet er heel mooi uit, maar beviel mij persoonlijk iets minder, terwijl ik de Nutzly, een witte chocolade hazelnootpasta, lekker vind op een sneetje brood.

“Let’s Dough It” is een heel leuk concept. Eigenlijk waren zowel de degen als de koekjes allemaal heel lekker. Smaken verschillen uiteraard en de meningen waren dan ook verdeeld over onze favorieten.
Wat ik belangrijk vind, is dat op de website duidelijk vermeld staat op welke manier je elk deeg hoe lang kan bewaren (buiten de koelkast, in de koelkast of in de diepvries).
Als je een gezellige namiddag wil doorbrengen met kleine of grotere kinderen is het koekjesdeeg zeker een aanrader! Eerst kan je proeven van het deeg en daarna koekjes bakken zonder dat je keuken een slagveld wordt omdat je deeg hebt moeten maken. Bovendien kan het resultaat niet mislukken!
Het enige nadeel van “Let’s Dough It” is misschien de iets hogere prijs (250 gram voor 6.50 euro).

Misschien is dit wel een leuk (cadeau)ideetje voor alle belangrijke feestdagen die er nog aan zitten te komen of misschien gewoon voor een gezellige namiddag samen!

Ik ben heel blij dat ik de producten van “Let’s Dough It” heb mogen proberen. Het pakketje is mij toegestuurd maar ik heb wel mijn eerlijke mening gegeven. De linkjes in dit blogbericht zijn geen afflilatielinks.

Na een lange tijd terug naar Nice

Voor het eerst in bijna twee jaar gingen we opnieuw naar Nice, waar corona blijkbaar niet bestaat 😊 Je leeft er wel hoofdzakelijk buiten, maar op zes dagen hebben we misschien twee keer ons covid-safeticket moeten tonen.

De werken aan de haven zijn ondertussen volledig afgerond en de metro verbindt nu de stad van de luchthaven tot de haven. Het openbaar vervoer is er efficiënt, erg goedkoop (10-rittenkaart voor 10 euro) en rijdt heel frequent. Daar kunnen ze bij ons nog wat van leren!
Voor de tweede keer verbleven we in het Best Western Plus Hotel Masséna. Een heel fijn hotel met mooie kamers, lekker uitgebreid ontbijt en perfect gelegen in een zijstraat van Place Masséna.
Ook qua weer hebben we geluk gehad want voor we vertrokken zag het er echt niet goed uit, maar uiteindelijk bleef het bij één dag regen.

Wat we gedaan hebben? Eigenlijk niets speciaal, gewoon genoten van de mooie oude stad, gewandeld op de Promenade des Anglais, geregeld een terrasje gedaan en natuurlijk lekker gegeten.

Eén van onze vaste adresjes is Sentimi, waar we voor de eerste keer binnen zaten in het mooie authentieke interieur en waar de Lambrusco lekker smaakte.
De ontdekking van deze trip was het nieuwe restaurant Nuances. Dit restaurant in de havenbuurt heeft een geweldig leuk concept waar ik volgende keer meer over vertel.

Review: DE ZOETE BAKPLAAT – Rukmini Iyer

Rukmini Iyer is bestselleracteur van kook- en bakboeken. Wereldwijd verkocht ze al meer dan 1 miljoen exemplaren! Ik testte De Zoete Bakplaat uit, opvolger van De Groene Bakplaat, De Snelle Bakplaat en De Wereldse Bakplaat. Blijkbaar heb ik wat gemist want ik had nog nooit van haar gehoord!

Rukmini Iyer was juriste, maar creëert tegenwoordig nieuwe recepten en is tevens foodstyliste. Ze doet dat o.a. voor The Guardian en Fortnum&Mason. Bij elk recept is haar vertrekpunt koken of bakken met minimale inspanning en maximale smaak!

De Zoete Bakplaat bevat 75 verschillende recepten en is opgedeeld in categorieën: cakes, cupcakes, brownies, muffins, broodschotels,…  Alle recepten worden hier, in tegenstelling tot de andere boeken uit de reeks, uiteraard niet op een bakplaat gebakken, maar wel in de vereiste bakvormen. Naast ieder recept staat een paginagrote foto die je onmiddellijk een duidelijk beeld geeft van hoe het eruit zal zien. Het gaat hoofdzakelijk om zoete recepten, maar er staan ook een paar hartige baksels in het boek. De ingrediënten zijn makkelijk verkrijgbaar al zijn de smaakcombinaties onverwacht en vaak erg originieel, maar voor mij niet altijd even toegankelijk.

Rukmini laat zien dat je met een basisrecept alle kanten op kan. Enerzijds leert ze hoe je basisingrediënten op een verstandige manier kan vervangen en anderzijds geeft ze tips om smaakmakers toe te voegen.
Ieder hoofdstuk begint met een inleiding. Daarna vind je het basisrecept, gevolgd door tips voor glutenvrij, vegan en diabetici-vriendelijke varianten.
Achteraan in het boek vind je nog een extra tabel met meer informatie voor aanpassingen voor het glutenvrij, vegan en diabetici-vriendelijk maken van de recepten.

Een verrassende smaakcombinatie vond ik het bananenbrood met sinaasappel, saffraan en pijnboompitten. Ik eet regelmatig bananenbrood met noten en chocolade als ontbijt. Deze van Rukmini is eerder een cake met een verrassend lekkere smaak die je in de namiddag eet bij een kopje thee of koffie. Ook de theecake met rozijnen was erg lekker en traditioneler van smaak. De muffins met pindakaas, framboos en banaan waren voor mij de absolute topper. Om heel eerlijk te zijn heb ik nog niet vaak zulke lekkere cakejes gegeten!

Dit is een boek dat (beginnende) bakkers een goed inzicht geeft in alle soorten baksels en hoe je met het basisrecept kan experimenteren. Het verbaasde me dat ze vaak water aan het deeg toevoegt. Ook vervangt ze boter soms door olijfolie wat helemaal niet te proeven is. Gewoonlijk bak ik gezondere dingen (zonder suiker en witte bloem), maar ik moet toegeven dat dit wel allemaal erg lekker was! Bovendien is het erg fijn om in de herfst iets lekkers te bakken waardoor er een heerlijke geur in huis hangt.

Een beetje België in Musee d’Orsay in Parijs

Het was zo lang geleden dat we het, naar mijn mening, mooiste museum van de Franse hoofdstad nog eens bezochten, hoog tijd dus voor een bezoek aan Musée d’Orsay tijdens onze trip naar Parijs!

Het spoorwegstation “Gare d’Orsay” werd gerenoveerd tegen de Wereldtentoonstelling in Parijs van 1900. Al snel werd het echter te klein voor de grote treinstellen en daarom besloot president Valéry Giscard d’Estaing het om te bouwen tot een museum voor West-Europese (en dan vooral Franse) kunst uit de periode 1848 tot 1914. In december 1986 opende François Mitterand de deuren van het museum. Momenteel rijden er nog steeds treinen op vier ondergrondse sporen en er hangen nog een aantal indrukwekkende klokken die refereren naar het verleden als treinstation.

Op donderdag trokken we er tegen de middag naartoe want het museum blijft dan later open (tot 21.45 uur). Vaak zijn museumcafés erg leuk en daarom besloten we er te lunchen. Het interieur was schitterend met een grote klok en gouden verlichting! De kaart was erg beperkt en het eten niet echt geweldig; de quiche lorraine was lauw en van de bagels was enkel die met gemarineerde groenten nog beschikbaar, maar we genoten vooral van het schitterende kader!

Het museum is gekend voor zijn impressionisme. Vooral de kunstwerken op de vijfde verdieping genoten onze voorkeur. We bewonderden Monet, Manet, Degas, Cézanne, Renoir, Van Gogh,…

Eén van de topstukken van het museum is ongetwijfeld “La Petite Danseuse de 14 ans” van Edgar Degas. Model stond Marie van Goethem, een 14-jarig danseresje uit België. De oorspronkelijke versie was een huidskleurig wassen beeld met een echte tutu, echt haar en echte balletschoentjes. Het werd voor het eerst getoond op een tentoonstelling in 1881. Het beeld was omgeven door een glazen vitrine en veroorzaakte een schandaal omdat het de indruk gaf dat het kleine meisje in een kooi gevangen zat (net zoals een dier). Nadien heeft Degas nooit nog iets van zijn werk tentoongesteld. Na zijn dood werden er 25 bronzen afgietsels gemaakt van het beeld waarvan dit er één is (en eveneens omgeven door glas). Verder zijn er van Degas ook heel wat schilderijen aanwezig rond ballet (zoals De Balletklas-zie hierboven)

In musée d’Orsay is ook Belgische kunst te vinden. Werk van Victor Horta en Henry Van de Velde was te zien op de benedenverdieping bij de Belgische Art Nouveau.

Ik heb genoten van de vele mooie kunstwerken.
Wat is jullie favoriete museum in Parijs?