PARK PHOENIX – EEN GROENE OASE IN NICE

Tijdens onze trip naar Nice bezochten we Park Phoenix. De naam is afkomstig van de palm “phoenix canariensis”. Het park is gelegen tegenover het vliegveld in de wijk Arénas. De aanleg nam 26 maanden in beslag en in februari 1990 werden de deuren geopend. Aan het 7000 m² grote park hing een kostenplaatje 40 miljoen euro.
De inkomprijs bedraagt 5 euro en kinderen beneden de 12 jaar mogen gratis binnen. In het domein is ook het museum van Aziatische kunst gelegen en met je inkomkaart zou je daar ook gratis binnen mogen (maar dat hebben wij nog niet gedaan)

Bij het betreden van het park, loop je onmiddellijk op een mooie grote fontein. In de botanische tuin vind je meer dan 2500 plantensoorten en in de kleine zoo meer dan 2000 dieren. Grote dieren tref je hier niet aan, maar wel aapjes, kangoeroe’s, pauwen, kooikarpers, leguanen,… Verder is er ook nog een kleine boerderij met kippen, geiten, paardjes,…

De piramidevormige serre “Diamant Vert” is één van de hoogste in Europa (hoogste punt 25 meter). Hier worden tropische en subtropische klimaten nagebootst en vind je oa flamingo’s en heel wat orchideeën.

Bij bijna elke boom, plant en dier staat een bordje met de naam en wat meer informatie. Er is ook een kleine snackbar met democratische prijzen en een speeltuin. Verder staan er ook heel wat zitbanken zodat je er wat kan rusten of een boek lezen.

In Parc Phoenix kan je even ontsnappen aan de drukte van de stad. Je komt er terecht in een oase van groen en rust waar het heerlijk vertoeven is.

culinaire hotspot in Mechelen : DE VLEESHALLE

Ongeveer een jaar geleden sloot Mercado in Antwerpen zijn deuren, maar sinds 19 april zijn De Vleeshalle in Mechelen geopend! Deze overdekte smaakmarkt is gelegen in de Huidevettersstraat 7. Het monumentale pand uit 1881 was een ontwerp van architect V. Louckx en is sinds 1982 een beschermd monument. Voeger was de Stedelijke Vleeshal er gevestigd – die de vroegere van op de IJzerenleen verving – en boden slagers er hun vleeswaren aan.

Begin 2015 stelde Caroline Gennez voor om dit pand om te vormen tot een overdekte markt naar het voorbeeld van Londen, Barcelona, Lissabon, Madrid,… Het gebouw heeft al een rijke geschiedenis en Gennez vond het fijn moest het ook nog een mooie toekomst krijgen.

Zaakvoerders Kevin Goos en Veronique Smulders kondigden in de zomer van 2017 aan dat de opening gepland stond tegen begin 2018. Na een serieuze vertraging zijn De Vleeshalle ondertussen toch geopend. Deze monumentale smaakhal moet dé culinaire hotspot worden in hartje Mechelen. Je kan er alle dagen terecht vanaf 11 uur behalve op maandag.
In de markthal van 1200 m² vind je 13 smaakmakers op de benedenverdieping en 5 gangmakers op de 1^e en 2^e verdieping. Wat me onmiddellijk opviel bij het betreden van het pand, was het vele groen.

bar & brood

Op de benedenverdieping vind je nog steeds vlees, maar je kan er ook terecht voor een aantal andere basisaankopen zoals brood en groenten. Daarnaast kan je er natuurlijk ook iets eten of drinken. Er is heel veel keuze: Vietnamese streetfood (Bambu), Italiaanse streetsharing (Marcello),  Spaanse tapa’s (Tapas La Qia), Il Cardinale (burgers),…  Zoetigheden vind je bij Nice (ijs, wafels en pannenkoeken) of bij de Nectarist (honing). 

Ross Coffee

Op de bovenverdiepingen kan je bij de gangmakers terecht voor advies (voeding, make-up, interieur).

Zowel beneden als boven vind je verschillende gezellige zithoekjes met zeer comfortabele zeteltjes (in tegenstelling tot in Antwerpen waar het eerder ongemakkelijk zitten was). Betalen kan enkel met de kaart, cash wordt niet aanvaard. 

gezellige zithoekjes

zicht van de eerste verdieping

Toen ik in Mechelen was, ben ik even binnengesprongen om een kijkje te nemen en een lekkere cappucino te drinken bij Ross Coffee. Naast koffie vind je bij hen ook thee (van Pure Tea), choco, pralines en havermout. Binnenkort keer ik beslist nog eens terug om producten van enkele andere smaakmakers te proeven!

ILLIA PASTA – authentieke Italiaanse pastabar in Nice

Op Tripadvisor hadden we over Illia Pasta al heel wat goede recensies gelezen. Tijdens onze trip naar Nice trokken we op een middag naar de rue Droite in het oude centrum. Als je op zoek bent naar een mooi restaurant, stapt u Illia Pasta beter niet binnen, maar als je een lekkere authentieke Italiaanse pasta wil, is het de place to be! Het is een piepklein zaakje, waar binnen nauwelijks een man of acht kan zitten, maar buiten stonden er ook nog enkele tafeltjes.

 De vriendelijke man die de zaak alleen runt, vroeg of we de kaart in het Frans of in het Engels wensten. Ondertussen waren wij al omgedoopt tot Belgium en een koppeltje aan het tafeltje voor ons, was China!

De kaart is erg beperkt, er waren slechts een 6-tal pasta’s. Wij gingen voor pasta funghi en pasta ratatouille (beiden 10.90 euro). De man die zowel de rol van gastheer, kok als ober op zich nam, vroeg bij het opnemen van de bestelling of er kaas bij de pasta mocht. Wij keken verbaasd omwille van deze vraag en stemden toe. Je ziet de pasta bereiden in het kleine keukentje. Als er nog volk is, moet je wel eventjes wachten tot hij aan jouw gerecht begint. De verse pasta kwam op tafel in stenen potjes met heel veel parmezaan, heerlijk! Je kreeg enkel een vork om te eten 🙂  We voelden er ons thuis en proefden dan ook ongegeneerd uit elkaars potje. De man keek naar ons, lachte en zag dat het goed was…

pasta ratatouille

pasta funghi

De colablikjes zijn ook Italiaans! Aan de muur hangen enkele certificaten van Illia zijn opleidingen tot barrista, blijkbaar zijn tweede passie na de Italiaanse pasta! Een dessert hebben we niet meer gegeten omdat de portie vrij groot was, nochtans zag de panna cotta er superlekker uit. We kregen wel nog een glaasje limoncello!

Het is een piepklein no-nonsens pastabarretje in een leuk straatje in het oude Nice waar de vriendelijke man voor jou een authentieke pasta bereidt tegen een zeer schappelijke prijs!

Andere leuke eetplekken in Nice:
Sentimi
Asian Factory

Filmreview: AT ETERNITY’S GATE

Zondag gingen we kijken naar At Eternity’s Gate, de film over de laatste levensjaren van de Nederlandse schilder Vincent Van Gogh. Het is een Amerikaans-Brits-Franse film geregisseerd door de 67-jarige schilder en cineast Julian Schnabel. De naam van de film verwijst naar het schilderij “Op de drempel van de eeuwigheid” dat Van Gogh schilderde in mei 1890, twee maanden voor zijn dood. Het hangt in het Kröller-Müller Museum in Nederland.

De film duurt 111 minuten en ging in première op 3 september 2018 op het Filmfestival van Venetië. Willem Dafoe vertolkt, ondanks de grote leeftijdskloof, op een sublieme wijze de rol van Van Gogh. De schilder overleed op 37-jarige leeftijd, terwijl de acteur 62 jaar was ten tijde van de filmopnames. Dafoe kreeg zijn vierde Oscarnominatie, maar greep ook deze keer weer naast het beeldje. Verder zien we ook Oscar Isaak en Mads Mikkelsen in een kleine rol.

In 1886 verhuist Van Gogh naar Parijs in de hoop door te breken als kunstenaar. Hij komt er terecht in een groep avant-gardistische kunstenaars met onder andere Paul Gauguin. Het klikt absoluut niet met de anderen en op aanraden van Gauguin vertrek hij naar Zuid-Frankrijk waar het licht om te schilderen veel beter is. Van Gogh is een erg gedreven kunstenaar en schildert in die periode soms zelfs twee schilderijen per dag!
Door het camerawerk met de speciale  effecten – extreme close-ups, wazige beelden en veel bewegingen – kijken we precies door de ogen van de getormenteerde schilder en zien we zijn verwarde geest steeds verder achteruit gaan.

Van Gogh was ongetwijfeld één van de grootste kunstenaars van de 19^e eeuw maar de erkenning voor zijn werk kwam pas veel later. Ondanks zijn zieke geest is hij lucide genoeg om te begrijpen dat er een andere kunststroming op komst is, dat het impressionisme op zijn einde loopt. Van Gogh probeert niet meer zijn waarneming te schilderen, maar wel zijn gevoelens en gedachten en dit door gebruik te maken van kleuren en vormen. Op sommige momenten begrijpt hij niet dat de anderen niet zien dat zijn schilderijen iets met de mensen doen, dat het kunstwerken zijn.

Naast de geweldige acteerprestatie van Dafoe en het knappe camerawerk helpt ook de muziek ons begrijpen hoe Van Gogh in de wereld stond. Ondanks dat ik niet echt een fan ben van hem, vind ik deze film zeker een aanrader. Op ImdB krijgt hij een score van 6.9 en op Rotten Tomatoes krijgt hij 80%.

NICE IN APRIL

Ondertussen zijn we terug thuis van een weekje Nice. We gaan er al enkele jaren in de maand november naartoe, maar nu hadden we besloten om eens terug in de lente te gaan.

Onze gebruikelijke eerste aankoop op de luchthaven is een 7-dagen pas (15 euro) zodat we ons gans verblijf onbeperkt gebruik kunnen maken van bus en tram. De nieuwe tramlijn van de luchthaven tot Magnan (net waar wij moeten zijn 😊) was in gebruik en dat was met onze koffer nog veel handiger dan de bus!

Toen we aankwamen was het verschrikkelijk slecht weer, het regende niet, maar het goot werkelijk pijpestelen! We besloten een hapje te gaan eten in de winkelstraat. Daarna was de regen gelukkig gestopt en konden we nog wat shoppen. Onze jassen, sneakers en jeans waren ondanks onze paraplu doorweekt. We hoopten dat ze de volgende morgen droog zouden zijn, wat gelukkig zo was. De tweede dag was het nog wat bewolkt, maar vanaf dag drie hadden we prachtig weer.

Colline du Château

Er stond niets gepland, we zouden gewoon wat rondkuieren en genieten op onze favoriete plekjes: de bloemenmarkt, la Colline du Château en de Promenade des Paillons. Uiteindelijk hebben we wel een bezoek gebracht aan Parc Phoenix, de botanische tuin met zoo aan de luchthaven.

Parc Phoenix

Veel mensen denken dat het leven in Nice duur is. Uiteraard zijn er de toeristische zaken waar de verhouding prijs/kwaliteit niet altijd correct is,  maar wij ontdekten enkele charmante en soms meer verborgen adresjes (o.a. Ornato, Illia Pasta en Kooc Bao). ’s Middags namen we meestal de dagschotel (aan een erg aantrekkelijke prijs) met een glaasje wijn en een (gratis) karaf water.

Het was weer leven als God in Frankrijk…

Pasta met knolselder en ham

Pasta wordt hier vaak gegeten en ik ben dan ook steeds op zoek naar nieuwe gerechtjes. Voor mij hoeft pasta zeker niet altijd met een tomatensaus. In het verleden deelde ik al een receptje met broccoli en deze keer spelen knolselder en ham de hoofdrol, pasta met een Belgische touch!
Voor onderstaand gerechtje zou ik geen spaghetti gebruiken, maar eerder penne, spirelli of een andere iets dikkere en korte pasta.

De ham was ik er vergeten bij te leggen.

pasta
knolselder
sjalot
melk
gekookte ham
peterselie
parmezaan
olijfolie
zwarte peper en zout

• Schil de knolselder, snijd in stukjes en kook gaar
• Snipper de sjalot fijn en stoof aan in olijfolie
• Snijd de ham in julienne, voeg bij de ui en neem van het vuur
• Kook de pasta beetgaar
• Als de knolselder goed gaar is, afgieten en bij de ui voegen
• Prak alles enigzins fijn en voeg wat melk toe tot je een saus bekomt
• Meng de pasta onder de seldersaus, kruid af met zwarte peper en voeg de peterselie toe
• Royaal bestrooien met kaas

Smakelijk!

 

INSTAGRAM TOP 5 – APRIL 2019

Net zoals vorige maand deel ik ook nu weer mijn vijf meest gelikete foto’s van de voorbije maand op Instagram.

We gaan bijna altijd naar Antwerpen, maar vorige maand aten we bij Tangthai in Mechelen.

 

Een dagje shoppen in Maasmechelen Village.

 

De Goed Gevoel Ladies Fair in Gent.

 

Na Tangthai gingen we naar “De Bourgondiërs” van Bart Van Loo.

 

Gele bloemen, helemaal lente!

 

Benieuwd naar mijn andere foto’s? Jullie kunnen mij hier volgen.