Cyprus, land met een verdeelde hoofdstad (2)

Zoals jullie hier reeds konden lezen, ben ik onlangs naar Cyprus geweest. Het eiland heeft in de loop van de geschiedenis verschillende heersers gekend en was een belangrijk handelsknooppunt tussen Europa, het Midden-Oosten en Noord-Afrika. Vandaar dat er heel wat cultuur te spotten is. We bezochten diverse Grieks-Orthodoxe kerken, kloosters, musea en archeologische sites en hebben tijdens onze reis heel veel gezien, maar uiteraard heb ik een keuze moeten maken.

In 1974 scheidde het noordelijk deel van Cyprus zich af en sindsdien wordt het land in twee verdeeld door de “Green Line”, ook gekend als de VN bufferzone. Deze loopt over de hele breedte van het eiland en wordt nog steeds bewaakt door militairen van de Verenigde Naties. Op sommige plaatsen is ze enkele meters breed, op andere enkele kilometers. Onze gids vertelde dat ze in 1974, onder de Turkse bezetting, als 4-jarige kleuter met haar ouders hun huis in het noorden van het land moesten verlaten en te voet naar het zuiden vluchten, waar ze nu nog steeds verblijven. Tot op heden is er duidelijk spanning voelbaar tussen de Grieks-Cyprioten uit het zuiden en de Turks-Cyprioten in het noorden. Je kan de grens sinds enkele jaren wel op een aantal plaatsen oversteken, maar zowel de Grieks-Cyprioten als de Turks-Cyprioten controleren telkens de paspoorten. In Nicosia staken we de grens te voet over, op twee andere plaatsen met de bus en iedere keer was er een grondige controle en mocht je geen foto’s maken. Op de bus kwam ook een “stille” gids aan boord die gewoon aanwezig moest zijn terwijl onze gids verder de uitleg deed.

Nicosia

Nicosia (of Lefkosia zoals het daar genoemd wordt) is de laatste verdeelde hoofdstad in Europa. De “Green Line” loopt dwars door het oude centrum. Het is opvallend hoe verschillend de twee stadsdelen zijn: enerzijds welstellend en modern westers in het zuiden en anderzijds armer en traditioneler Islamitisch in het noorden. Zo vind je boven de Ledra – of de grote winkelstraat in het Grieks-Cypriotische gedeelte met winkelketens die je ook bij ons aantreft – grote driehoekige zeilen die je beschermen tegen de zon. Eens de grens over, loop je in het Turks-Cypriotische deel in de blakende zon langs kleine charmante maar rommelige winkeltjes. We bezochten in Nicosia het archeologisch museum (linkse foto’s) en the Büyük Han (rechtse foto’s), een oude karavanserai. Deze herberg, gebouwd in 1572, is het oudste Turkse gebouw op het eiland en wordt tevens gezien als één van de mooiste gebouwen van Cyprus.

Bellapais

Bellapais is dan weer zonder twijfel één van de mooiste dorpen in Cyprus. Wij bezochten er de ruïnes van een gotische abdij die dateren uit de 13^e eeuw. De naam Bellapais zou afkomstig zijn van het Franse “Abbaye de la Paix” omdat de monniken uit Jeruzalem moesten vluchten. In het verleden werd het ook wel de “Witte Abdij” genoemd vanwege de witte habijten die gedragen werden.
Bellapais vond ik samen met Kykkos (waarover later meer) de mooiste plaatsen die we bezochten.

Expo – Paleis te Koop – Antwerpen

Zoals ik jullie in mijn weekoverzicht al vertelde, ben ik naar het Paleis op de Meir geweest. Diegenen die zich zorgen maakten, kan ik onmiddellijk geruststellen, het prachtige stadspaleis staat uiteraard niet echt te koop! De zomerexpo, die nog tot 3 september loopt, laat je toe het op de georganiseerde kijkdagen te bezoeken samen met immo-makelaar Linda van Immo Palace.

De inkom bedraagt 8 euro en daar is een audiogids inbegrepen. Immo-experte Linda (met de stem van Jade Mintjens) gidst je door de verschillende ruimtes en wijst je op de vele troeven van het pand. Haar stagiair Vincent (met de stem van Jelle Cleymans) geeft je telkens nog wat meer achtergrondinformatie.

Het stadspaleis werd in 1745 gebouwd in opdracht van koopman Johan Alexander van Susteren die overleed voor het voltooid was. In 1811 kocht Napoleon Bonaparte het, liet het herinrichten maar hij verbleef er nooit. Toen het klaar was, zat hij immers al in ballingschap op Elba. In 1814 werd Willem I der Nederlanden de nieuwe eigenaar tot het in 1830 in handen kwam van het Belgisch Vorstenhuis. Koning Leopold II liet ter ere van de 75^e verjaardag van de onafhankelijkheid van België (in 1905) de indrukwekkende spiegelzaal bouwen. Inspiratie vond hij in het Palazzo Borromeo op Isola Bella. De spiegels en de imposante kroonluchters in Louis XIV stijl laten denken aan Versailles.

Tijdens de oorlog in 1914 verbleven Koning Albert I en Koningin Elisabeth enkele maanden in het Paleis op de Meir. In 1969 droeg Koning Boudewijn het over aan de overheid en sinds 2012 wordt het beheerd door Erfgoedorganisatie Herita.

In de verbindingsgalerij staan designontwerpen van Tomàs Goossens en Pol Vogels (die o.a.  Prinses Delphine kleedt).

Deze expo is een heel origineel concept om de deuren van het mooie paleis open te zetten voor bezoekers. De informatie die je via de audiogids krijgt, is erg interessant maar tegelijkertijd leuk verteld. Het gaat over de geschiedenis van het stadspaleis, de bewoners en de inrichting. Ik heb genoten en vind het dan ook een absolute aanrader! Het bezoek duurt ongeveer een uurtje en is nog mogelijk tot 3 september.

open van vrijdag t.e.m. maandag van 10 tot 17 uur
volwassenen: 8 euro en kinderen van 6 tot 12 jaar: 6 euro (voor hen is er een kinderzoektocht)

Mijn week in vogelvlucht

Vorige week zondag vertrokken we voor drie dagen naar de Champagnestreek. We hadden stralend weer en hebben genoten van de lekkere champagne! Vroeger logeerden we vaak in Reims, maar de laatste jaren opteren we voor Epernay omdat daar enerzijds leuke champagneterrassen te vinden zijn (en we dan te voet ipv met de auto naar het hotel kunnen terugkeren 😊) en het anderzijds dichter bij leuke authentieke dorpjes ligt.
Bij de Venoge ontdekten we het nieuw standbeeld van Louis XV. Het werd gemaakt door Juan Carlos Carillo als eerbetoon aan Louis XV voor zijn decreet van 1728. Hierdoor mochten enkel champagnewijnen verzonden en gecommercialiseerd worden in flessen. Hun heerlijke champagnesorbet zorgde ook voor een beetje verkoeling tijdens de warme dag. Bij Collard-Picard genoten we van een aperoplankje en het gezellige terras en de lekkere rosé champagne van Leclerc Briant waren de ontdekking voor mij op de Avenue de Champagne. Uiteraard passeerden we langs de mooie tuin van het stadhuis, wat zonder twijfel één van mijn lievelingsplekken is in Epernay.

Iedere keer dat we naar de champagnestreek gaan, wil ik ook iets nieuws ontdekken. Deze keer bezochten we Pressoria in Aÿ-Champagne waar je een unieke en originele onderdompeling in de champagnewereld krijgt. Het is zeker geen gewoon of stoffig museum. Al je zintuigen worden er aan het werk gezet; je zal er de bubbels zien, horen, ruiken, voelen en uiteraard proeven!

Vrijdag trok ik naar Antwerpen want het Paleis op de Meir staat te koop! Deze zomerexpo leek me heel interessant en loopt nog tot 3 september. Het was een echte aanrader, net zoals de lunch bij de nieuwe zaak Daily Dose op het Zuid.

Zaterdag had ik met blogster Hilde afgesproken in Mechelen. We zouden het groot begijnhof bezoeken en lunchen bij Het Anker. Dit is een gebied in Mechelen dat voor mij totaal onbekend was maar erg verrassend!

Het was een leuke week met interessante bezoeken waar ik in latere blogposts zeker nog zal op terugkomen.

Jurassic Adventure – dino’s in Antwerpen!

In de zomervakantie komt mijn kleinzoon Lars geregeld enkele dagen logeren. Vaak gaan we dan naar het park met de eendjes, de speeltuin of een kinderboerderij. Na onze geslaagde uitstap naar het Kasteel van Ridder Muis, besloot ik met hem ook naar Jurassic Adventure te gaan omdat hij gek is van dino’s. Om te zien of hij niet te bang zou zijn, had ik hem eerst het promofilmpje laten bekijken. Stoer zoals Lars is, zei hij “Lars ni bang” en dus gingen we naar Antwerpen waar de expo plaatsvond.

Parkeren kan makkelijk op de Rijnkaai naast de Waagnatie. Tickets kan je online kopen (met een tijdslot), maar ik besloot ze ter plaatse aan te schaffen (wat blijkbaar een euro duurder was per ticket). Volwassenen betalen 16/17 euro, kinderen van 2 tot 11 jaar 14/15 euro. De inkom bevindt zich aan de zijde van de Schelde een eindje verderop in het gebouw.

Bij de kassa krijgen kinderen een blad voor een leuke zoektocht. Als ze alle vragen op de achterkant hebben ingevuld, zijn ze een echte Dino Ranger en mogen ze een stempel gaan halen. Dit lijkt me heel fijn en leerrijk, maar Lars was er nog te klein voor (hij is net 3 geworden).

Jurassic Adventure katapulteerde ons 200 miljoen jaren terug in de tijd, naar de oertijd toen de dinosaurussen leefden. We liepen langs meer dan 55 verschillende soorten dino’s die allemaal in een soort van jungle staan. Sommigen zijn reusachtig groot, ze bewegen en maken soms veel lawaai, heel indrukwekkend! Tijdens het parcours krijg je ook een interessante film te zien. Lars was wel een beetje bang van de dino’s, wat hij absoluut niet toegaf, en hield mijn hand stevig vast.

Op het einde kwam je in de kidszone die uit een binnen- en buitengedeelte bestond. Binnen konden ze kleuren, 4-op-een-rij spelen, met grote duploblokken bouwen, je kon een foto maken in een reuze dino-ei,… Buiten staan dinosaurusspringkastelen en was er een zandbak waar dinobotten konden worden opgegraven. Gelukkig scheen het zonnetje en heb ik nog genoten van een koffie op het terras terwijl Lars speelde. We hebben beiden een erg leuke middag gehad!

De expo loopt nog tot 3 september en is alle dagen open.

Op reis naar Cyprus (1)

Nog nooit in mijn leven had ik deelgenomen aan een groepsreis, maar toch had ik besloten om met Femma naar Cyprus te gaan. Acht dagen lang het eiland rondreizen met 17 andere vrouwen, ik was benieuwd… Wel vond ik het erg fijn dat we steeds in hetzelfde hotel verbleven, want regelmatig van hotel veranderen zou ik niet zien zitten.

Cyprus was een eiland dat ik eigenlijk niet kende. Uiteraard wist ik dat het gelegen was in het oosten van de Middellandse zee en dat de hoofdstad Nicosia was. Cyprus situeert zich 70 km onder Turkije en 100 km ten westen van Syrië (waar ik wel van schrok).
Tot zijn onafhankelijkheid in 1960 was het land een Britse kolonie en daarom rijden de auto’s nog steeds links op de wegen waarlangs vaak witte en roze oleanders bloeien, zo mooi!

Tussen Limassol en Pafos  vind je het mooiste stukje kust in Cyprus. Drie grote kalksteenrotsen rijzen op uit de zee: Petra tou Romiou, bij ons beter gekend als de Rots van Aphrodite. Volgens de Griekse mythologie is Aphrodite de godin van de liefde, de schoonheid en de vruchtbaarheid. Over haar geboorte doen verschillende verhalen de ronde. Volgens Hesiodus zou ze uit het zeeschuim zijn opgestaan nadat Kronus zijn vader Uranus had verslagen en zijn genitaliën in zee had gegooid. Een lokaal verhaal dat de ronde doet, is dat je na ieder baantje dat je rond de rotsen zwemt, je een jaar jonger zou worden.

rots van Aphrodite

Op Cyprus vind je op verschillende plaatsen de Johannesbroodboom die 15 à 20 meter hoog kan worden. Heel opmerkelijk zijn de grote peulen die 20 cm lang en 3 cm dik zijn. Daarin zitten donkerbruine zaden of caroben. Deze worden meestal geroosterd en gemalen. Het is een superfood met een licht karamelachtige smaak, een goede vervanger voor cacao.
Het gewicht van de zaden is constant 0.2 gram en daarom werd het vroeger als gewicht gebruikt bij het wegen van edelstenen. Het woord “karaat” zou afgeleid zijn van het Oudgriekse “keration” (vrucht van de johannesbroodboom).

Een andere leuke uitstap was het bezoek aan een fruitplantage waar we konden proeven van zelfgemaakte citroenlimonade, sinaasappelen, mandarijnen en pompelmoezen. Ze waren lekker zoet en sappig, zo vind je ze bij ons niet! Nadien kregen we een zakje om citrusvruchten te plukken.

Uiteraard is er ook heel wat te vertellen over de geschiedenis van het eiland waar veel cultuur te spotten is, maar daarover meer in een volgend blogje.

Gezien – Oppenheimer

Vorig weekend gingen we naar Barbie kijken en dit weekend was Oppenheimer aan de beurt, een totaal andere film. Regisseur Christopher Nolan staat immers bekend om zijn blockbusters met complexe verhaallijnen. Oppenheimer is gebaseerd op het boek uit 2005 “American Prometheus” van Kai Bird en Martin J. Sherwin dat met een Pulitzer bekroond werd.
Het historisch drama duurt 3 uur en in de hoofdrollen zien we naast Cillian Murphy (als J. Robert Oppenheimer) nog een hele reeks topacteurs zoals Emily Blunt, Robert Downey Jr. en Matt Damon.

De film draait om het leven en werk van J. Robert Oppenheimer, “de vader van de atoombom”. Het begint bij de jonge student in Cambridge, meer theoreticus dan practicus, die geïnspireerd geraakt door vakgenoten Albert Einstein en Niel Bohr. Hij is van Joodse afkomst en vindt het idee verschrikkelijk dat Hitler als eerste een atoombom zou ontwikkelen. Nadien ziet hij zijn creatie als het einde van alle oorlogen…
Een andere verhaallijn in zwart-wit gaat over Lewis Strauss (Robert Downey Jr.) die moet bewijzen geschikt te zijn voor het ambt van minister van economische zaken onder president Eisenhower.

Het is een lange film, met veel verschillende personages, verhaallijnen en informatie, waarbij je steeds aandachtig moet blijven.
In dit intellectueel gevecht tussen wetenschappers, militairen en politiekers heeft de afwezigheid van geluid in sommige scènes een versterkend effect. Naast de ontwikkeling van de atoombom, zien we ook de innerlijke conflicten die dit bij Oppenheimer teweegbracht: “Nu ben ik de dood geworden, de vernietiger van werelden”.
Ik vond deze film zeker beter dan “Barbie”, maar “Mission: Impossible – Dead Reckoning Part One”, die we een tijdje geleden zagen, is toch mijn nummer één. Aan wat zouden jullie de voorkeur geven?