Vorige week dinsdag vertrok ik met de trein naar Luik en kwam aan in station Luik-Guillemin, dat dateert uit 2009 en is ontworpen door de Spanjaard Santiago Calatrava (geboren in 1951 in Valencia). Het werd hoofdzakelijk opgetrokken uit staal en sommigen bestempelen het als één van de mooiste hedendaagse gebouwen in België. Openheid is het belangrijkste kenmerk van dit gebouw zonder voorgevel.
Fransman Daniel Buren (geboren in 1938 in Boulogne-Billancourt) liet in 2022 gekleurde transparante stroken over de glazen koepel aanbrengen wat naadloos aansluit bij de bouwstijl van Calatrava. Het is een kleurrijke betovering die zich schikt naar de bewegingen van het natuurlijke licht en zal veranderen afhankelijk van het daglicht, de uren en de seizoenen.
Op weg naar mijn hotel stak ik de brug “La belle Liègeoise” over de Maas over en kwam zo op Outremeuse, een eilandje gelegen in de Maas. Na het inchecken trok ik naar Parc de la Boverie, een prachtige groene zone, waar je ook Musée de la Boverie vindt en ik lunchte bij Madame Boverie. Het was een kleine en eenvoudige kaart, maar alles werd vers gemaakt en was heel lekker en verzorgd. De permanente collectie van het museum was niet echt groot, maar wel mooi. Er was geen tijdelijke tentoonstelling want die van Bill Viola was net afgelopen. Daarna genoot ik nog op het terras van taart, koffie en vooral van het mooie uitzicht. Ik besloot niet meer verder naar het stadscentrum te gaan want de zon was ondertussen doorgebroken en de locatie was werkelijk prachtig!
De tweede dag stond in het teken van Claude Monet: the Immersive Experience, een aanrader, maar hierover meer in een volgende blog. Daarna ging ik naar één van de bekendste plekken van de stad, de trappen van de Montagne de Bueren. Over een lengte van 260 meter moet je 374 treden trotseren, maar zoals jullie al wel zullen vermoeden, begon ik daar niet aan. Achter de hoek ligt een andere hotspot: Une Gaufrette Saperlipopette. Dit kleine bakkerijtje is vooral gekend voor de Luikse wafels, de specialiteit van de stad. Er stond een lange rij mensen aan te schuiven en af en toe kregen we een proevertje, een zoethoudertje… Na een klein half uurtje was het aan mij en ik besloot om naast mijn eigen warme suikerwafel ook twee zakjes met zes kleine suikerwafels mee te nemen voor de kinderen. Ze zijn lekker, al kan ik niet zeggen dat ze zoveel beter zijn dan die van aan de kust, maar toch was ik blij dat ik ze geproefd heb! Als afsluiter liep ik nog even langs het prinsbisschoppelijk paleis, dat gelegen was aan een opengebroken plein. In het gebouw hing een bord waarop te lezen stond dat de Luikenaars herdachten dat het in 2003 honderd jaar geleden was dat Georges Simenon er geboren was.
Ik heb twee geweldige dagen gehad. La Boverie is een heel mooie plek en ook de Monet expo was een echte aanrader. Gewoon enkele dagen naar Luik gaan om rond te lopen in de stad, zou ik dan weer niet doen. Hiervoor vind ik Luik momenteel nog te oud en te grauw al is de stad volop aan het hernieuwen met als gevolg de veel opengebroken straten en pleinen.