Review: BO – EINDELIJK VROUW

Eind januari 2018 sloeg het nieuws in als een bom: Boudewijn Van Spilbeeck – die we kenden als een journalist gespecialiseerd in vrij mannelijke disciplines – zou Bo Van Spilbeeck worden! Ook in Wallonië en Nederland kreeg de outing heel wat aandacht en Bo werd zelfs gevraagd voor een praatprogramma op de Franse televisie.
Een jaar later kwam het boek “Bo – eindelijk vrouw” uit en dat wilde ik graag lezen.

Het verhaal is op een serene manier geschreven zoals ik van Van Spilbeeck verwacht had. De ganse transitie komt aan bod: van de gesprekken met de psychiater, over de hormoonbehandeling en gezichtschirurgie, tot de geslachtsverandering.
Op jonge leeftijd waren er al gevoelens van genderdysforie. Bo wilde altijd al een meisje/vrouw zijn, maar moest zich gedragen als een jongen/man. Dat lijkt me intriest, al kan ik me niet echt voorstellen hoe het is om met dit soort gevoelens te worstelen.
Ondanks het zich vrouw-voelen en zo ook steeds meer naar buiten komen, was een coming-out toch nog iets anders. Het ging gepaard met heel veel twijfels – wat met vrouw, kinderen en baan bij de televisie – en daarom nam Bo pas op 58-jarige leeftijd de beslissing om vrouw te worden.
De bezorgdheid voor haar gezin komt vaak ter sprake. Ook al steunen ze Bo ongelooflijk, toch moet dit voor hen heel moeilijk geweest zijn.
Bo krijgt veel steun van VTM. De tijdsgeest is gelukkig heel anders dan vroeger, toen een transgenderjournalist op het televisiescherm ondenkbaar zou geweest zijn.  Bovendien kan ze beroep doen op een team van stylisten, visagisten en kapsters om als een mooie dame naar buiten te komen.

De coming out van Bo bracht heel wat teweeg en ik denk dat ze de perceptie van veel mensen tegenover transgenders op een positieve manier heeft veranderd.  Het boek vertelt haar moeilijk, maar hartverwarmend verhaal, hoe ze uiteindelijk toch is gegaan voor haar geluk. Heel veel respect voor Bo,  een straffe madame!